Na onze late thuiskomst gisteren hebben we vandaag rustig aan gedaan. Om half tien zijn we gaan ontbijten om daarna de laatste trip met onze auto te gaan doen. Aangezien we de auto uiterlijk 2 uur in moesten leveren, bleven we vandaag in de buurt. Om precies te zijn, vlak boven Jasper bij Patricia en Pyramid lake. Beide meren waren mooi, maar we zijn gewoon te verwend. Bij pyramid lake hebben we nog een rondje gelopen over het eilandje Pyramid Island, dat in het lake lag. Op weg naar een ander stukje kwamen we nog langs een wapiti, maar ook die hebben we tegenwoordig al heel veel gezien. Je wordt een beetje verpest van al die mooie natuur om je heen. Weer een wapiti, weer een blauw meer, weer mooie besneeuwde bergtoppen op de achtergrond, weer een zwarte beer… Het is nog steeds allemaal heel mooi, maar je went eraan.
Bij een paardenranch liepen we nog een laatste korte trail. Dit was een trail die ook veel door paarden gelopen werd, zo was duidelijk aan de hoeveelheid poep. Vooral het eerste deel lag helemaal vol, maar gelukkig moesten we al snel een afslag hebben. Deze afslag bracht ons langs een vallei, waarbij we beneden (alweer) twee wapiti’s zagen staan. De vallei zorgde verder voor een erg mooi uitzicht over het gebied. Dit was onze laatste wandeling voorlopig. We wilden nog even langs old fort point rijden, maar die weg was afgesloten, dus tijd om terug te gaan naar het hotel, om de auto uit te ruimen.
In een kleine week bouw je toch een band op met je auto, dus het was spijtig dat we hem in moesten leveren. Vooral omdat we nu net doorhadden dat we de sleutel gewoon in onze broekzak konden laten zitten. We hebben de afgelopen tijd best wel uit de auto geleefd, dus het was echt een puinhoop. De schone auto die we mee hadden gekregen was niet meer te herkennen, zo vies was hij geworden, zowel van binnen als van buiten. We hebben de kilometerteller over de 2000 laten gaan door zo’n 843 km ermee te rijden. Na een laatste check door de autoverhuurder hebben we afscheid genomen, en toen we de volgende dag bij het station kwamen was hij alweer weg.
Na het afscheid hebben we in het centrum nog even een ijsje gegeten, want het was heerlijk zonnig weer en we hadden nog wat tijd over. In de ijswinkel hadden ze de meest vreemde smaken. Nick is uiteindelijk voor aardbeibanaan (was 1 smaak) en Zwitserse mokka gegaan, en ik voor iets met kersen en rainbow sorbet. Hoewel de ijsjes aardig duur waren, waren ze wel enorm groot. Die twee bolletjes waren net zo groot als het grootste ijsbakje bij de ijswinkel in Nederland. Hierna was het tijd om terug naar het hotel te gaan en ons om te kleden, want voor onze laatste middag hadden we een raftingtrip geboekt.
We moesten verzamelen bij een oude schoolbus, waar al snel bleek dat wij de enigen waren, en dus een prive-uitje hadden. Met de schoolbus reden we eerst naar de Athabasca falls, waar we tijdens onze icefield parkway rit al waren geweest. Op de plek waar we toen de beer met jong hadden gezien stapten we uit en gingen we naar beneden. Dit was aan de voet van de Athabasca falls. Na een korte instructie gingen we de boot in, Nick en ik voorin en de twee instructeurs achterin. Het begin was redelijk heftig met flinke hobbels voor de boot, maar daarna werd het al snel rustiger en waren het enkel wat kleine stroomversnellingen. Het uitzicht verder was wel schitterend, met hoge kliffen aan de zijkanten van de rivier en bergen op de achtergrond. Hoewel we qua moeilijkheid het middelste niveau hadden gekozen, had het wel een tandje heftiger gemogen, zoals het stukje aan het begin. Dutch water dreams is in ieder geval een stuk moeilijker. Maar goed, het was een leuke en mooie tocht die zeker de moeite waard was! We hebben overigens foto’s hiervan, maar wederom kunnen die nog niet online.
Op de terugweg kwamen we nog een kudde wapiti’s tegen. De afgelopen keren hadden we er steeds een of hooguit twee gezien, maar deze keer een stuk of zes samen. Terug in het hotel hebben we gedoucht om daarna redelijk uitgebreid uit eten te gaan. Nick heeft zelfs wapiti gegeten en het hapje wat ik geproeft heb smaakte ook goed. We hadden een mooi plekje bij het raam, met uitzicht op de spoorbaan en de weg erlangs. Nou was ons al opgevallen dat de goederentreinen in Canada erg lang zijn. We hebben nu tijdens het eten eens bijgehouden hoelang de spoorwegovergang dicht was vanwege een goederentrein, en dat was bijna een kwartier 😀 je zal er maar staan met je auto…
Overigens zijn de auto’s en caravans hier ook van de Amerikaanse soort. Enorme bakbeesten kom je soms tegen, en er zijn zelfs speciale caravans om boven je pick-up truck te hangen. We hebben ze zelfs voorbij zien komen met een quad of ander soort auto nog achterop en caravans en campers die groter zijn dan een normale stadsbus. We hebben zelfs een half huis langs de weg zien staan! Maar goed, dat was een bouwpakketje voor een vaste verblijfplaats, geen tijdelijk dak voor boven je hoofd.
Maar met deze goede maaltijd en een avondwandeling terug naar het hotel kwam onze laatste volle dag in Jasper tot een eind. We hebben gelukkig goed weer gehad, veel beter dan voorspeld was, en volgens onze raftingguides hebben we erg veel geluk gehad met de hoeveelheid dieren die we gezien hebben. De komende twee dagen zullen dat er sowieso een stuk minder zijn, omdat we die doorbrengen in de trein.
One Response to Jasper, dag 2