De jetlag is nog steeds goed aanwezig, en dus waren we allemaal weer vroeg wakker en klaar om ruim op tijd richting Hollywood Studios te vertrekken. Hollywood Studios is een park dat zich vroeger vooral op de filmindustrie richtte, maar tegenwoordig een allegaartje lijkt met de nadruk op Star Wars en Toy Story Land, twee relatief nieuwe gebieden.
Na een simpel ontbijtje en het inpakken van de rugzak met allerlei lekkers zijn we richting de Skyliner vertrokken. Naast het busvervoer heeft Disney World al jaren een Monorail die rijdt tussen Magic Kingdom, Epcot en een aantal hotels en sinds het najaar van 2019 is de veredelde skilift Skyliner ook in gebruik genomen. Deze verbindt een viertal hotels, waaronder ons resort, met Hollywood Studios en de achteringang van Epcot, beter bekend als de International Gateway. Onze hotelkamer ligt erg gunstig ten opzichte van de Skyliner dus binnen enkele minuten waren we bij het station waar we vrijwel direct in een cabine konden stappen. Vijf minuten later stonden we bij de ingang van Hollywood Studios, die korte tijd later zou openen voor de early magic hours. Veel sneller van hotelkamer naar park is eigenlijk niet mogelijk.
Hollywood Studios zonder Hollywood
Hollywood Studios is ooit gebouwd als een soort grote hidden Mickey, met een Mickey vorm, maar door tig uitbreidingen de laatste jaren is daar weinig meer van te herkennen. Het bestaat uit een korte straat gevolgd door een soort plein vanaf waar je naar verschillende gebieden kunt lopen. Centraal op het plein staat een replica van het Chinese Theater uit Hollywood, dat vooral bekend is vanwege de Oscar-uitreikingen die daar vroeger gedaan werden. De vorige keer dat we hier waren zat daar nog The Great Movie Ride in, over allerlei oude films, maar tegenwoordig zie je direct het neon van Mickey & Minnie’s Runaway Railway, een attractie die geopend is begin 2020.
Mickey & Minnie’s Runaway Railway is een mix van ouderwets 3D met verschillende videoschermen daar doorheen verwerkt. Je begint in een treintje bestuurt door Goofy, maar natuurlijk gaat dat mis en komt het treintje in allerlei verschillende scenario’s terecht. De plaatsing van schermen binnen allerlei bouwsels werkt erg leuk waardoor je een ritje krijgt waarin elke keer weer nieuwe dingen te zien zijn omdat er zoveel gebeurt om je heen en de schermen niet herkenbaar zijn als schermen. Tel daar een herkenbaar deuntje bij op en veel afwisseling en het is wel duidelijk waarom deze attractie bij onze kinderen een groot succes was. We konden in de rij aansluiten toen het park nog niet open was, en zodra ze echt open gingen waren we al snel binnen. Dat viel mee!
Toy Story Land
Nadat we een blik op de wachttijden hadden geworpen vielen deze nog erg mee. We besloten richting Millennium Falcon: Smugglers Run te gaan lopen, dat is ook vaak een drukke attractie. Maar Slinky Dog Dash was nog rustiger en is normaal nog drukker, dus we besloten toch maar eerst nog even Slinky Dog te doen. We hebben niet bepaald de kortste route genomen om er te komen, eerder het compleet tegenovergestelde, maar uiteindelijk zijn we toch in Toy Story Land terecht gekomen. Emma wilde eigenlijk niet mee in de Slinky Dog, maar aangezien dit een redelijk rustige kinderachtbaan was wilden we toch graag dat ze het probeerde, als het dan weer niet leuk was dan was het klaar met achtbanen voor haar. Het ging redelijk goed in de rij, maar vlak voordat we aan de beurt waren (een stuk sneller dan gedacht) wilde ze toch echt niet meer, inclusief huilbui en tegensputteren. Nick heeft haar uiteindelijk alsnog meegenomen in het karretje dus ze heeft hem wel gedaan, maar het was verre van een succes. Lana vond het daarentegen wel erg leuk, dus een succesrate van 50% dus.
Omdat Emma de laatste attractie niet leuk vond, mocht zij de eerst volgende attractie kiezen. Dat werd Toy Story Midway Mania. Dit is een soort schiet-attractie zoals Buzz Lightyear, maar dan met allerlei interactieve spelletjes. Bij de een moet je bordjes kapot schieten, bij de ander ballonnen kapot schieten of ringen gooien. Uiteindelijk krijg je een score en die is hopelijk zo hoog mogelijk. Iedereen werd er erg fanatiek van en ook Emma en Lana haalden zelfstandig goede scores. Erg leuke attractie!
Galaxy’s Edge
Nu was het tijd om eens te gaan kijken naar het land waar Nick heel graag naar toe wilde: Star Wars: Galaxy’s Edge. Dit Star Wars-land is geopend in 2019 met een tweetal Star Wars-attracties in een erg gedetailleerde Star Wars-setting die op de planeet Batuu lijkt te staan. Het is een soort dorpje met winkeltjes en wat eetgelegenheden zoals de grill Ronto Roasters waar een robot onder een soort raketmotor wat vreemde wezens (ronto’s dus) aan het spit ronddraait. Daarnaast zijn er verschillende ruimteschepen aanwezig, waaronder de Millennium Falcon op ware grootte (tenminste, voor zover je over ware grootte kunt spreken over een fantasie-ruimteschip uit een film). De twee grote attracties hier waren ondertussen redelijk druk, dus we besloten door te lopen naar de andere Star Wars attractie, de oude bekende Star Tours.
Star Tours is hetzelfde als de versie in Parijs, met als enige verschil dat er over de wachtrij buiten een grote AT-AT staat. De wachtrij binnen is een exacte kopie, erg vermakelijk dus. Maar Star Tours heeft meestal amper een wachtrij hier, dus tegen de tijd dat we de wachtrij-ruimte doorgelopen waren konden we zo door een cruiser in. Star Tours heeft een paar jaar geleden een update gekregen met nieuwe filmpjes die opgeknipt zijn in drie delen, waardoor je zo’n zeshonderd verschillende filmpjes voorgeschoteld kunt krijgen. Hoe vaak je hem ook doet, hij blijft dus leuk en een favoriet van iedereen binnen ons gezin.
Showtime
Ondertussen zaten we vlak naast de Muppets met hun speciale Muppet Vision 3D show met twee klagende oude mannetjes op het balkon en een show waar natuurlijk weer van alles mis gaat. Een leuke mix, een combinatie van 3D film en live. Na deze show was het haasten naar de volgende show, deze keer een echte; A Frozen Sing-Along. Hier kwamen we precies op het juiste moment aan en we konden zo de zaal in waar de show vrijwel direct ging beginnen. Dat kwam mooi uit.
De Frozen-show ging natuurlijk geheel over de avonturen van de ijskoningin, maar dan verteld door de twee royal historians met een flinke dot humor er overheen voor de volwassenen. Zij vertelden het verhaal met op de achtergrond videobeelden en zongen de liedjes mee. Erg leuk gedaan, zeker toen Anna en Elsa later zelf ook nog op kwamen en Elsa het echt liet sneeuwen in de zaal (oké, niet echt sneeuwen, maar schuim). De kinderen vonden het geweldig!
Na de Frozen-show hebben we in de schaduw van een boom even een appel gegeten, want ondertussen wordt het ook aardig warm overal in het park. Nadat Lana ook eindelijk haar appel redelijk opgegeten had konden we mooi door naar de volgende show: Indiana Jones Stunt Spectacular. Dit was de show die ik bij ons vorige bezoek het tofste vond! Het lijkt in eerste instantie een spectaculaire actieshow, maar daarna blijkt dat het eigenlijk filmopnames zijn en wordt het publiek meegenomen hoe dit in zijn werk gaat. Hoewel de show heftig begon eindigde hij wel een beetje met een sisser. Alleen de eerste twee scenes werden gedaan, en de publiekparticipatie die vorige keer heel leuk was, was er ook niet. Wellicht nog vanwege corona, maar wel erg jammer.
Door naar de volgende show dan maar, dat werd Beauty and the Beast Live on Stage. Maar voor het zover was, was het eerst tijd voor ijsjes. En niet zomaar ijsjes, maar echte Mickey-ijsjes in de vorm van Mickey (en helaas ook met het prijskaartje van Mickey. $6,25 voor 1 ijsje…) Nick en ik gingen ieder voor een frozen lemonade, maar dat bleek een flinke bak te zijn die we beter hadden kunnen delen.
Beauty and the Beast Live on Stage is aan de andere kant van het park, richting de Tower of Terror (die helaas niemand van de kinderen met mij wilde doen…). Deze show was de welbekende film maar dan in een rap tempo met de nadruk op de liedjes. Erg leuk gedaan, en een stuk mooier dan de Frozen-show. En het podium was geheel overdekt maar wel lekker buiten.
In de huid van een rebel
Na nog een korte snackpauze met peentjes, de zware tas moest wel wat lichter gaan worden tenslotte, bleek Star Wars: Rise of the Resistance, de tweede nieuwe Star Wars attractie in Galaxy’s Edge, redelijk rustig. Nick was al bovengemiddeld blij met alle attracties die we ondertussen al hadden kunnen doen, maar als we deze ook nog zouden kunnen doen dan was hij helemaal gelukkig. Na een korte zoektocht naar toiletten in Galaxy’s Edge (ook die zijn van buitenaf in thema, dus niet heel duidelijk herkenbaar) konden we aansluiten in de wachtrij die zo’n 65 minuten zou duren. We konden direct al helemaal doorlopen naar het gedeelte van de wachtrij dat binnen was, dus dat was lekker. Helaas bleek de attractie na een tijdje een storing te hebben. Rise of the Resistance schijnt zeer regelmatig last te hebben van dergelijke storingen omdat er erg veel delen in zitten die kapot kunnen gaan. Gelukkig was het na een minuut of tien al opgelost, in plaats van de uren die het soms ook wel kan duren. Uiteindelijk waren we alsnog in 50 minuten bij het eerste deel.
Rise of the Resistance is een attractie waarbij ze helemaal op gaan in het thema, een beetje zoals er bij de butlers in Tower of Terror geen lachje af kan. Via een eerste korte pre-show worden we nieuwe rekruten bij het verzet. De huidige plaats waar we verblijven blijkt echter niet meer veilig te zijn, dus we moeten ons snel gaan verplaatsen naar een nieuwe schuilplaats, op een andere planeet. Terwijl we daar in ons ruimteschip naar toe gaan worden we echter gevangen genomen door de First Order en als we uit het ruimteschip stappen worden we dus ook als echte gevangenen behandeld. Er staat een heel batiljon stormtroopers klaar om ons in het gareel te houden. Wat volgt is een erg toffe attractie die heel gaaf gemaakt is. Misschien wel de mooiste attractie die momenteel in Disney World te vinden is. De meiden vonden hem echter eigenlijk net iets te spannend.
When it rains, it pours
Toen we weer buiten in Galaxy’s Edge waren, was het donker geworden. Niet nacht-donker, het was pas rond 16:00 uur, maar wel zo donker dat het leek alsof de voorspelde regen van vandaag straks allemaal naar beneden zou gaan vallen. We hadden ook trek gekregen in een echte dinch (mengeling van dinner en lunch), dus we zijn naar Pizze Rizzo gegaan om een pizza van deze bekende Muppet-rat te eten. We kregen nog net een paar grote druppels over ons heen, maar waren op tijd binnen voor de regen echt losbarstte. En losbarsten deed het, het kwam met bakken uit de hemel en mensen kwamen zeiknat binnen gerend. Binnen twee minuten zag je vrijwel niemand meer op straat en donderde het onweer. Maar wij zaten gelukkig lekker droog aan onze pizza.
Hoewel de regenbuien in Orlando erg heftig zijn, zijn ze vaak ook heel kort. We hadden geen zin om de poncho’s erbij te pakken, dus toen we klaar waren en het ondertussen al rustiger regende zijn we gewoon op pad gegaan. De temperatuur was tenslotte wel gewoon prima. Om alsnog niet te nat te worden zijn we bij het naastgelegen Star Tours naar binnen gegaan. Die kun je tenslotte honderd keer doen en dan alsnog een nieuw filmpje te zien krijgen. Deze keer was Lana de spion van het verzet die op onze vlucht verstopt was en die we in veiligheid moesten zien te krijgen.
Eenmaal weer buiten begon het toch weer iets harder te regenen. Door naar het nabij gelegen Vacation Fun – Mickey Shorts Theater dan maar, daar wilden de kinderen graag heen. In principe is dit gewoon een tekenfilm kijken, maar we zouden weer tien minuten droog zitten. En in het filmpje kwam een panda voor, dus Emma was extra blij. Toen bij de uitgang bleek dat je ook nog eens met die panda op de foto kon was ze helemaal gelukkig.
Door lichte miezer zijn we daarna naar de andere kant van het park gelopen, naar de Star Wars Launch Bay. Dit bleek niet zoveel voor te stellen, en was eigenlijk vooral een mogelijkheid om op de foto te gaan met Darth Vader, Chewbacca of BB8, en om wat afbeeldingen van de films te bekijken. Niet heel boeiend, maar Owen wilde wel heel graag met BB8 op de foto. Ik was vooral benieuwd hoe ze dat georganiseerd hadden en de wachtrij was maar tien minuten, dus wij in de rij. BB8 hadden ze op een krukje in een hoek bij een computer gezet en hij begroette iedereen die binnen kwam met een vrolijk gepiep. Het was ook niet zo alsof hij een standaard filmpje afspeelde, maar hij reageerde daadwerkelijk op ons. Hij volgde ons met zijn camera en piepte op de juiste momenten. Duidelijk bestuurd door iemand, maar geen idee wie. De kinderen vonden het in ieder geval geweldig!
Oké, nog één keer dan
Om de dag af te sluiten besloten we nog één allerlaatste keer in Star Tours te gaan. Deze lag dichtbij, had vrijwel geen wachttijd en de meeste andere attracties waren erg druk. Dat is wel het grote nadeel van Hollywood Studios, er zijn maar weinig attracties, en de attracties die er zijn zijn daardoor allemaal erg druk. Zeker nu de Rock ‘n’ Roller coaster dicht is voor onderhoud. Studios heeft een groot gebrek aan een ‘people eater’ zoals ze dat noemen, een attractie die een hoge capaciteit heeft. Star Tours komt daar nog het meeste bij in de buurt, ook omdat ze zes cabines daarvan hebben.
Eenmaal rond half 6 het park uit waren we in razend tempo terug bij onze hotelkamer. De Skyliner is wat dat betreft wel ideaal, je kan vrijwel altijd zo een lift in stappen en omdat onze kamer een fijne locatie heeft zijn we vanaf het station ook binnen twee minuten bij onze kamer. In de kamer hebben we nog een klein hapje gegeten en daarna zijn we op tijd naar bed gegaan, want we leven nog half in Europese tijd.
Eindscore voor vandaag: 15.393 stappen, 12 attracties en 1 meet&greet.