Om 10:00 uur moesten we uitchecken, dus de wekker ging vandaag helaas weer. Terwijl de kinderen ontbeten pakte ik alle tassen weer in, en terwijl de kinderen daarna buiten speelden pakte Nick de auto in. Prima op tijd waren we klaar om te vertrekken. Wat dat betreft is het ook wel fijn geregeld bij Roompot, in principe heb je geen receptie meer nodig. Je krijgt per post je sleutelkaart opgestuurd en op de laatste dag trek je gewoon de deur achter je dicht. Geen in- of uitchecken meer nodig.
Voor vandaag hadden we eigenlijk wetenschapsmuseum Nemo in Amsterdam bedacht, maar gisteren bleek dat je daarvoor nog steeds moest reserveren en dat kon alleen nog maar na 15:00 uur. Na het bekijken van alternatieven kwamen we uit bij het Scheepvaartmuseum als optie. Toen we akkoord hadden gekregen van de kinderen, gingen we toch op weg naar Amsterdam. We parkeerden bij een P+R-terrein aan de rand van de stad. Voor €10 konden we daar de hele dag parkeren en kregen we 5 retourkaartjes voor het openbaar vervoer erbij. Alleen een beetje vreemd dat het parkeerterrein eigenlijk al helemaal vol was, maar je er blijkbaar alsnog gewoon op kon rijden. Uiteindelijk hebben we maar op een illegaal plekje geparkeerd wat eigenlijk een soort middenberm was, naast een aantal andere auto’s. Daarna op naar de tram, die toevallig direct aan kwam rijden. Via de Kattenburgerstraat konden we naar het Scheepvaartmuseum lopen.
Toevallig waren we een heel aantal jaar geleden al eens in het Scheepvaartmuseum geweest, maar ondertussen was er al weer het een en ander aangepast. Ze hadden nu ook een speciale kindertentoonstelling. De scheepsmaquettes en schilderijen hebben we dus maar links laten liggen, en we hebben ons gericht op de kindervleugel en de schepen buiten.
Hoewel het Scheepvaartmuseum van binnen erg nieuw lijkt, is het eigenlijk al een heel oud gebouw dat vroeger als opslagplaats voor de scheepvaart werd gebruikt. Het is een heel aantal jaar geleden geheel opgeknapt, maar veel oude elementen zijn nog steeds zichtbaar, zoals de grote ramen en oude (afgesloten) houten trappen. Het gebouw an sich is al de moeite waard om eens te bekijken. Op de 1e verdieping was de tentoonstelling van Doris Duiker. Of nouja, tentoonstelling is een groot woord. De speeltuin van Doris Duiker zou een betere benaming zijn. Het leek vooral gericht op peuters en jonge kleuters, maar onze 5- en 7-jarigen vermaakten zich er ook prima tot wij het genoeg vonden en wel iets wilden zien.
De walvis
Speciaal voor kinderen was er ook de tentoonstelling ‘De walvis’. Hierbij geen speeltuin, maar een echte tentoonstelling leuk voor kinderen én volwassenen. Het ging over walvissen én de walvisjacht. Vanuit een schilderij kon je bijvoorbeeld zien wie er allemaal betrokken was bij de walvisjacht en hoe dat ging. En door Delfts blauwe bordjes op de juiste plek te zetten kon je zien welke stappen daarbij betrokken waren en wat ze deden nadat de walvis geschoten was. Natuurlijk waren er ook tig objecten te zien die gemaakt waren van walvis-balijnen, kon je de ontwikkelingen in de walvisvaart zien en dat ook het gebied van de jacht in de loop ter tijd veranderde. De kinderen vonden het interessant, zeker de puzzels en spelletjes die soms gedaan konden worden.
Na de Walvis-tentoonstelling zijn we door de ‘Amsterdam Havenstad’ tentoonstelling gelopen, over de geschiedenis van Amsterdam en de invloed van de haven op de stad, zowel vroeger als hedendaags. De kinderen gingen hier, afgezien van de computerspelletjes, wel met een redelijk tempo doorheen, dus we besloten naar buiten te gaan.
Het VOC-schip ‘Amsterdam’
Buiten lag het andere hoogtepunt van het Scheepvaartmuseum, waarvoor we eigenlijk waren gekomen: het replica VOC-schip ‘Amsterdam’. In dit schip kon je zien hoe het er vroeger aan toe ging op zo’n schip. Je kon zien waar de bemanning rondhing (letterlijk, in hun hangmat), waar de kapitein zijn hut had en waar het eten gemaakt werd. En natuurlijk waar alle lading werd opgeslagen. Voor de kinderen was er tussen de lading door een klimparcours gemaakt dat ze meerdere keren gedaan hebben. Daarnaast konden ze kanonnen laden, aan het roer staan en leerden ze dat je een zware kist met verschillende katrollen een stuk makkelijker omhoog hijst. Tot slot was er nog een 3D-voorstelling waarmee je terug in de tijd ging met het schip. Een mooie testcase om te kijken hoe ze dat vonden, want in Disney World zijn er ook 3D-attracties. De brillen waren vooral erg zwaar om op te houden, dus we hebben twee rondjes gedaan. Eén keer voor de meiden, en één keer voor de volwassenen. Owen had mazzel, die mocht twee keer. Maar iedereen vond het erg leuk!
Na nog een korte blik te hebben geworpen op de andere twee schepen waaronder de koningssloep, die ze niet zo leuk vonden omdat ze daar niet op mochten, zijn we terug naar huis gegaan, zodat we nog voor de spits thuis zouden zijn. Dat lukte grotendeels.
Volendam was een erg leuk weekend weg, zeker zo vol Hollandse cultuur die je anders nooit zou doen. Maar tegelijk is een weekend ook wel voldoende. Het park had weinig te bieden voor de kinderen, en Volendam zelf stelde ook vrij weinig voor. Gelukkig is er in de omgeving wel redelijk wat te doen, maar toch zouden we hier niet zo snel weer naar toe terug gaan, hoe fijn het huisje zelf ook was.