Vandaag stond weer een dag Disneyland op het programma. Na de teleurstellende maandag besloten we speciaal voor Nicks verjaardag het lightning lane systeem eens uit te proberen. Voor $30 per persoon kochten we een multi lightninglane pass. Hiermee kun je veel attracties eenmalig via de snelle rij doen. Hierbij krijg je wel een specifieke terugkomtijd en als die tijden ‘uitverkocht’ zijn dan heb je pech. In principe kun je elke twee uur een lightninglane reserveren, tenzij je een lightninglane gebruikt, dan kun je direct daarna een nieuwe attractie reserveren.

Direct bij binnenkomst van Disneyland konden we dus onze eerste attractie reserveren, en dat werd Indiana Jones, waarbij we een reservering tussen 10 en 11 uur kregen. We hadden het plan om in fantasyland te beginnen. Hier zijn weinig attracties met Lightning lane (hierna LL genoemd), dus daarvoor moesten we wel in de rij staan. We begonnen bij de meest gewilde attractie na Indiana Jones: Alice in Wonderland. Dit was een ritje in een karretje door (en over) de vreemde wereld van Alice. Hier moesten we 15 minuten op wachten. De teacups die er naast lagen waren daarna een walk on, dus dat begon al goed.

Als volgende hadden we de aparte attractie Mr Toad’s Wild Ride uitgezocht. Dit scheen een nogal apart ritje te zijn in de auto van Mr Toad, net als Alice ook vergelijkbaar met Pinokkio en Sneeuwwitje maar dan met een ander onderwerp. Hierna gingen we door naar de vliegende olifanten van Dumbo. Een attractie die vroeger favoriet was, maar nu ‘gewoon leuk’. Daarna door naar de antieke caroussel wat ook een walk on was, net als Pinochio (hetzelfde als in Parijs) en Snowwhite (ook hetzelfde, al leek hier iets meer gebruik gemaakt te worden van interactieve schermen). Daarna was het tijd voor de virtual que van Haunted Mansion die ik vanmorgen had gereserveerd. En zo was het nét 10 uur en hadden we al bijna meer gedaan dan op de gehele maandag.

Indiana Jones stond bovenaan het verlanglijstje van Nick. Deze attractie hadden we in TokyoSea gedaan en vonden we toen heel gaaf. We moesten nog een deel van de wachtrij door maar na 20 minuten zaten we in onze doombuggy, een karretje vergelijkbaar met de auto van Dinosaur in Animal Kingdom. Wat volgde was een drukke wiebelige rit door een oude tempel waarbij we ternauwernood aan allerlei valstrikken konden ontsnappen en uiteindelijk nipt door Indiana Jones gered konden worden. De meiden vonden het een te heftig ritje, Owen vond het wel heel gaaf.

Direct na het inchecken bij Indiana Jones had Nick de volgende LL al gereserveerd: Roger Rabbit. Terwijl we hierheen liepen zag ik dat Mirabel, een van Lana’s favorieten van Encanto, hier poseerde voor foto’s. Lana wilde graag met haar op de foto, dus we besloten even te wachten. Lana vond het heel leuk om kennis te maken en hoewel ze er niets van begreep probeerde Mirabel toch nog een beetje een gesprekje met Lana aan te knopen door haar allerlei dieren van haar jurk te laten zien. Na deze korte onderbreking gingen we op weg naar Roger Rabbit in toontown. Door een beetje te pielen kon Nick deze tijd flink naar voren krijgen zodat we eigenlijk vrijwel direct er in konden. De kinderen kennen Roger Rabbit niet, en de attractie zit vol rare figuren, dus de kinderen vonden het een erg vreemd maar wel leuk ritje.

We konden zo snel in Roger Rabbit dat we nog geen tijd hadden voor een nieuwe LL. Die reserveerde Nick toen we weer buiten waren: Mickey en Minnies Railroad. Deze reservering was echter pas voor over een uur, dus terwijl de kinderen even konden spelen in Goofy’s huis ging Nick de LL-lotto spelen tot hij een mooie tijd had gekregen en we over tien minuten al naar binnen konden. Nadat we nog even bij Mickeys huis binnen hadden gekeken (erg gaaf gemaakt) konden we al bij Mickey en Minnie naar binnen. Direct door naar de pre-show en daarna zaten we zo in een karretje. Die LL zorgen echt voor een wereld van verschil! Al vond ik het bij Mickey en Minnie ook wel leuk dat we daar de wachtrij een keer rustig hebben kunnen bekijken.

Ondertussen hadden we alweer een nieuwe LL gereserveerd, maar dat was Big Thunder Mountain op een ongunstige tijd. Die aanpassen naar een gunstige tijd wilde maar niet lukken, maar wel kregen we de matterhorn voor over 5 minuten al. Dan maar daarheen, want die stond bovenaan mijn wensenlijstje. Emma en Lana wilden niet, dus ik ging alleen met Owen. Ik vond het een erg leuke achtbaan. Duidelijk al wat ouder, maar wel met dezelfde vibe als Space Mountain in Disneyworld. Maar dan nu met veel meer te zien omdat je zowel door de berg heen ging, als buitenlangs. Een leuke redelijk lange achtbaan.

We besloten nog één laatste attractie te doen, en dat werd Buzz Lightyear met een wachttijd van wel 5 minuten. Helaas met een zeer matige score deze keer, mede doordat ik mijn karretje vandaag deelde met Lana die het regelmatig liet ronddraaien terwijl ik net aan het mikken was. Nick zat alleen, maar zijn score viel ook enigszins tegen.

In Disneyland Resort zit bij de aankoop van Lightning Lane multipass ook een gratis photopass. Vandaag stonden dus ook wat familiefoto’s op de planning. Vanmorgen hadden we er al een voor het kasteel laten maken. Voor we terug gingen naar het hotel maakten we nog een stop op het plein voor het kasteel bij het standbeeld van Walt, en tenslotte nog een stop bij de grote Mickey pompoen die voor mainstreet stond. Eigenlijk wilde ik ook nog een foto voor het treinstation, maar ondertussen hadden we het heel warm, waren we moe en wilden we eigenlijk alleen maar terug naar het hotel voor een welverdiende break, dus dat deden we, met een LL reservering voor Millennium Falcon op zak, voor begin van de avond.

Na even relaxen en een koele douche, mocht Nick kiezen waar we vanavond gingen eten. Dat werd uit gemak weer dezelfde Mac als gisteren. Nadat iedereen ook weer wat te eten achter zijn kiezen had gingen we terug naar Disneyland. We begonnen met een LL van Star Tours waardoor we na vijf minuten al in de attractie zaten. Deze keer was Owen de rebel waar de Star Troopers naar op zoek waren. We hadden nu een ander voorfilmpje en een tussenfilmpje met de Mandalorian, maar tussendeel was helaas weer hetzelfde filmpje met de walvissen. Daarentegen eindigde het wel op een nieuwe manier die enthousiast door iedereen werd ontvangen.

Vanmiddag had ik al een goede LL voor Big Thunder te pakken gekregen. Emma wilde hier niet in, dus Nick, Owen en Lana gingen als eerste naar binnen, op bezoek bij Billy the Goat. Deze rij duurde iets langer dan verwacht, dus nadat zij er in waren gegaan besloten we om eerst naar de Millennium Falcon te gaan en om de andere twee LL voor Big Thunder te veranderen in een latere tijd zodat we iets meer speling zouden hebben. Na wat discussie kwamen we overeen dat Nick en Lana mochten sturen (Nick was jarig, en Lana zou dan niet meer piepen als we weer in Pirates gingen), Owen en Emma zouden gaan schieten en ik was samen met een single rider een engineer. We hadden met deze verdeling een pirma score neergezet.

Ondertussen hadden we bijna alle attracties met Lightning Lane in Disneyland al gedaan. We besloten It’s a small world ook nog even mee te pakken, wat ons 25 minuten wachten bespaarde ten opzichte van de reguliere rij en daarna twijfelden we. We hadden een lightninglane voor Pirates, maar die attractie was helaas tijdelijk gesloten. Wat dat betreft is Disneyland wel een rommeltje hoor, echt heel veel attracties die dagelijks minimaal één storing hebben. Hopelijk later op de avond meer geluk. Omdat het nu pas 19:00 uur was en we tot minimaal 22:30 in het park wilden blijven, besloten we om naar Disney California Adventure te gaan. Hier waren nog wat LL’s die we konden pakken, te beginnen met de kleine zeemeermin. In die rij heb ik gelijk een LL voor de Incredicoaster gereserveerd, waar Nick en Owen in het donker nog snel een ritje konden maken.

Met Emma en Lana ben ik in de tussentijd naar Monsters Inc. gegaan waar we met een buddypass snel in konden. Nick en Owen waren echter ook al snel weer klaar en andere LL’s waren helaas niet meer mogelijk omdat die te laat waren om onze reservering bij Big Thunder nog te kunnen halen en om nog tijd te hebben voor Pirates, die ondertussen gelukkig weer open was.

Terwijl ik samen met Owen in het donker naar Big Thunder Mountain ging, was een stukje verderop Fantasmic begonnen. Terwijl we wachten op het volgende karretje zodat we in konden stappen vaarde er een schip voorbij met in de mast Peter Pan en wat piraten. Dat belooft wat voor de show straks! Wij wilden graag naar de tweede show omdat die rustiger zou zijn, en het zou een mooie afsluiting zijn van de dag. Big Thunder Mountain was erg leuk, maar die in Parijs blijft toch de beste en Billy the goat was eigenlijk niet zo bijzonder.

Tijd voor de laatste attractie van de dag, een herkansing bij Pirates. Ondanks dat Emma en Lana eigenlijk niet echt meer wilde (ze vonden de drops te spannend), zijn ze uiteindelijk toch zonder problemen mee gegaan. Er werd nogmaals bevestigd dat dit toch wel de beste Pirates was. Toen we naar buiten liepen was de eerste show van Fantasmic net afgelopen. Een goed moment dus om alvast een plekje te claimen voor Fantasmic. Het merendeel van de plekken zijn afgezet voor mensen die met een diner plaatsen voor Fantasmic hebben gereserveerd, maar op de brug zouden goede plaatsen moeten zijn, dus daar reserveerde we ons eigen plekje. Na twee wandelingen naar de wc (want waarom zou je aangeven dat je ook moet plassen als je zus gaat plassen…) en het veranderen in Geest met de photo-lenzen die ook gratis bij LL multipass zaten, was het na een klein half uurtje eindelijk tijd voor Fantasmic.

Hoewel Fantasmic ook in Hollywood Studio’s in Orlando te zien is, en je dan gewoon relaxt kan zitten op een mega tribune, was deze versie in Disneyland wel duidelijk de betere. Niet alleen vanwege de vele figuren, maar vooral vanwege grote piratenboot én het gebruik van de grote rondvaartboot vol met figuren aan het eind. Heel erg tof! Het leek allemaal wat grootser dan de show in Orlando, wellicht door de veel krappere setting. Het was in ieder geval een mooie afsluiter van een mooie vakantie.

Na de show was het park ook al praktisch gesloten, maar uiteraard wilde ik nog een avond foto voor het kasteel, dus daar hebben we nog even voor in de rij gestaan. Daarna zijn we terug naar het hotel gegaan voor onze laatste nacht in Californië.