Vanmorgen was onze laatste dag met ontbijt, dus daar hebben we nog even goed van genoten. Met name de eieren gingen er goed in bij de meiden, en natuurlijk nog even een laatste wafel bakken. Na het ontbijt was het spullen inpakken en op naar Anaheim.

We waren de straat nog niet uit of ik hoorde iets ratelen achter in de auto. Snel even gestopt en toen bleek het achterwiel in grijze tape gewikkeld te zitten. Blijkbaar heeft een van de vele U-haul busjes dat laten vallen en zijn wij daar doorheen gereden. Met wat kleine stukjes vooruit rijden hadden we de tape snel los en konden we de snelweg op rijden.

De route naar Anaheim was druk, maar beter te doen dan richting San Diego. Uiteindelijk kwamen we rond 12 uur aan bij ons hotel voor de komende dagen, de Castle Inn & suites. We hadden mazzel dat we gelijk konden inchecken, daar hadden we niet op gerekend. De kamer was ook een stuk groter dan verwacht. Een kamer met een twee persoons bed en daarin de toegang tot de badkamer, en daarachter een tweede slaapkamer met daarin twee tweepersoons bedden. Kortom, de beste kamer die we tot nu toe hebben gehad! Maar goed, we komen hier niet om relaxt in bed te liggen, maar om naar Disneyland te gaan, dus nadat alles een plekje had gekregen gingen we op naar Disneyland!

We hadden dit hotel uitgekozen vanwege de combinatie van prijs, ligging en 5-persoonskamer. Het zou op vijf minuten lopen vanaf het park zitten. Dit klopte wel aardig, want aan de overkant konden we al heel snel de Tower of Terror zien staan. We moesten twee keer oversteken en dan konden we zo de beveiliging in lopen. De beveiliging was nogal grondig hier. In DisneyWorld is het met je tas door een poortje, en als het alarm gaat (wat hij altijd doet vanwege het metale frame in de rugzak) dan kom je in een rij voor controle. Hier wordt gewoon alles gecontroleerd, en super grondig. Met een zaklampje worden alle vakjes nagelopen. Behalve als je een buggy hebt, dan kun je na een oppervlakkige sweep doorlopen.

De volgende stop was de ingang van het Disneyland park. Beide parken liggen letterlijk tegenover elkaar, met een plein van zo’n 50 meter lang er tussen. We begonnen vandaag bij Disneyland, maar we hebben hopper-tickets waarmee we makkelijk heen en weer kunnen. Je komt gelijk aan bij het treinstation, maar de trein is helaas in onderhoud. Ook de monorail en space mountain zouden ons hele bezoek eruit liggen. Haunted Mansion was gelukkig wel weer open, en zelfs met virtual que, wat een korte wachtrij betekende. Eenmaal binnen had ik ook direct tickets voor deze wachtrij gereserveerd, en tickets voor de fonteinenshow World of Color in California Adventure zodat we daar goede plaatsen hadden. Beide waren overigens gratis.

De ingang van het park lijkt erg op dat van de andere Disneyland-parken. Een station waar je onderdoor kunt, daarachter een rond pleintje met daaromheen winkels en dan de mainstreet die naar het grote kasteel leidt. Of nouja, kasteel… Je moest wel erg goed kijken om die vanaf de ingang van mainstreet al te kunnen zien. Het kasteel stak nergens echt bovenuit en stelde eigenlijk ook niet zo heel veel voor. Gelukkig waren we hier op voorbereid, dus dat was geen grote teleurstelling.

We besloten te beginnen bij tomorrowland, wat uiteraard aan de rechterkant ligt. Ja, ook dat is in elk Disneylandpark hetzelfde. We konden makkelijk Star Tours in, waarbij we al snel binnen konden staan wachten. Hoewel de wachtrij veel weg had van de wachtrij in Parijs en Orlando, was hij toch anders. Delen waren gespiegeld of ingekort had ik het idee. Maar goed, we stonden lekker in de airco, dus het maakte allemaal niet zoveel uit. Eenmaal in de attractie hadden we mazzel dat we gelijk twee nieuwe filmstukjes kregen, beide met Ahsoka er in. Zeker de bijzondere walvissen in het laatste stuk waren erg mooi.

Door naar de overkant, want daar zit Buzz Lightyear. Die wachtrij viel ook mee en was ook grotendeels binnen. Helaas was de grote bewegende Buzz, die in elke wachtrij van Buzz Lightyear staat kapot en afgezet met doeken. Owen ging samen met een van zijn zusjes in een karretje, en ik zat alleen. Dit stelde mij wel instaat om een nieuw record te vestigen met 452.800 punten, waarbij Nick niet verder kwam dan rond de 100.000 punten.

Na Buzz besloten we richting Fantasyland te gaan. Hier was het drukker, maar bij de dombotrein stond amper een wachtrij, dus gingen we daar in. Deze attractie viel met name de meiden flink tegen. De dombo-trein in Parijs is een leuke rustige achtbaan, maar deze trein ging een stuk langzamer. De rit was wel mooier langs een mooiere storybook boats dan in Parijs, maar het was een saai ritje, waarbij we langer moesten wachten tot we er uit konden, dan dat we er in zaten.

Nick had op de app gezien dat Rise of the Resistance, in Star Wars Galaxy’s Edge een erg korte wachtrij had. Zo kort, dat het niet echt geloofwaardig was, maar wie weet. Je kon maar via één kant Galaxy’s Edge inlopen omdat het deel van het park rond Tiana’s Bayou Adventure dicht was, dus wellicht had dat er invloed op? We besloten het er maar op te wagen. Galaxy’s Edge is vrijwel hetzelfde als het gelijknamige gebied in Hollywood Studio’s, al twijfelden we of de ingangen wel op dezelfde plaats zaten, die brachten ons een beetje in de war. Bij Rise aangekomen bleek er buiten geen rij te staan, dus we besloten het er maar gewoon op te wagen. En dat was slim ook, want uiteindelijk hebben we maar 12 minuten in de rij gestaan, voor een attractie die standaard op minimaal een uur wachttijd staat, en regelmatig zelfs meer dan 90 minuten. Lana vond de attractie wel weer erg spannend, vanaf toen we door een beveiliger gevangen werden gezet en die een beetje boos naar haar keek. Maar we hebben gelukkig weten te ontsnappen.

Door naar iets vrolijks voor Lana dan: Mickey en Minnies Runaway Railway. Deze attractie is ook een directe kopie van die in Hollywood Studio’s, maar bevind zich in Toontown, een gebied dat alleen in Disneyland te vinden is. Hier staan de huizen van Mickey, Minnie, Goofy, Donald en wat andere figuren. De huizen van Goofy en Donald zijn een soort speelplaatsen, terwijl je bij Mickey en Minnie binnen kunt kijken en met hen op de foto kan. Knabbel en Babbel hebben met de rescue rangers ook nog een achtbaan in dit stukje, maar die was redelijk druk en hopen we op een rustiger moment te kunnen doen.

De wachtrij van Mickey en Minnie was ook veel leuker aangekleed. Allerlei attributen uit Mickeys films stonden daar zoals het echte stuurwiel uit Steamboat Willie en de afgetuigde kerstboom uit het filmpje van Pluto met de kerstboom. Erg leuk gedaan, en ook nog eens binnen in de airco! De attractie zelf blijft ook heel erg leuk.

Na de attractie hebben de kinderen nog even gespeeld in Toontown, waarbij ze bijna tegen Donald op renden zelfs. Maar ondertussen begonnen onze magen aardig te knorren, dus tijd om wat te gaan eten. Dit deden we bij het quickservice restaurant Galactic Grill in Tomorrowland. Hier aten we gewoon lekker makkelijk frietjes met chicken tenders.

Nadat iedereen een beetje bij gekomen was twijfelden we wat we nu wilden doen. Naar Nemo’s submarine of de parade? We besloten toch voor de parade te gaan, dan hadden we die in ieder geval alvast gezien, en hoefden we daar verder geen rekening meer mee te houden. Ik had ergens opgeslagen wat een goed plekje zou zijn, dus daar liepen we heen, maar de eerste rij zat helaas al vol. We besloten om maar achter wat mensen te gaan staan die op een rijtje zaten, in de hoop dat de kinderen daar straks voor zouden mogen staan. Terwijl we wachtte op de parade, die blijkbaar aan de andere kant van het park begon, had de Matterhorn maar een wachtrij van 10 minuten. En daar stonden we ook nog eens vlak bij. Owen hoefde niet perse de parade te zien, dus hij ging snel met Nick die kant op.

De Matterhorn is een heel oude achtbaan die door en om een grote besneeuwde nepberg gaat met twee karretjes aan elkaar met in elk karretje 3 personen achter elkaar. Een beetje vergelijkbaar met Space Mountain in Disney World (Space Mountain hier is helaas dicht). Vlak voor de parade eindelijk bij ons aangekomen was waren Nick en Owen terug, maar ze konden niet meer aan onze kant van de weg komen, dus hebben uiteindelijk een ander plekje opgezocht.

De parade was erg leuk. Veel nieuwere films zoals Moana en Coco hadden een rol, naast natuurlijk Mickey en Minnie. De afsluiter was Doornroosje met de drie feeën. Erg leuke parade zonder overlap met parades in Parijs of Orlando. En Emma en Lana hadden mazzel, ze konden niet voor de mensen staan, maar die mensen bleven wel gewoon zitten, dus ze hadden vrij zicht.

Na de parade hadden we afgesproken om elkaar te treffen bij Nemo. Na wachten tot Owen terug was van het toilet konden we in de rij aansluiten, waar we 15 minuten hebben moeten wachten om de duikboot in te gaan. De duikboot is overigens een echte gele duikboot die onder water gaat. Oké, de bovenkant met de kapitein blijft stiekem gewoon bovenwater, maar het lijkt alsof wij diep onder water zitten door water wat op de duikboot afgespoten wordt. Maar als je kijkt zie je gewoon de kont en poten van een eend een meter boven je dobberen. De duikboot vaart een klein rondje waarbij je ook nemo en de schildpadden ziet. Leuke combinatie van een ouderwetse attractie met een nieuw tintje, maar wel zo’n attractie die je na een keer gezien hebt.

Ondertussen was het tijd voor onze Haunted Mansion virtual que. De wachtrij van het spookhuis wordt momenteel verbouwd waardoor deze niet gebruikt kan worden. Vanwege de sluiting van vele andere attracties wilden ze deze toch alvast heropenen, waar wij heel blij mee waren want we gingen er vanuit dat hij nog dicht zou zijn. Maar aangezien er geen ruimte voor een rij was, werkte dit met een digitale wachtrij die ik zodra we in het park aankwamen vanmiddag had gereserveerd. Het spookhuis was al geheel in Halloween/kerst sfeer waar hij altijd voor omgebouwd werd maar omdat hij sinds januari al dicht was hebben ze dat voor dit jaar gewoon laten zitten. Normaal is het spookhuis bijna heel augustus dicht voor die verandering. Dankzij de virtual que konden we zonder wachttijd zo doorlopen naar binnen. The Nightmare Before Christmas overlay van Haunted Mansion was erg leuk! Het maakt de attractie net anders. Misschien met kerst de film ook maar eens kijken.

Het plan was om vandaag ook nog even bij het andere park, California Adventure te gaan kijken. Deze lag letterlijk tegenover de ingang van Disneyland, dus het was naar buiten en gelijk weer naar binnen. California Adventure is een nieuwer park, een groot deel is recent vernieuwd en het is veel ruimer opgezet rondom een meer. Je komt binnen in een soort Hollywood Studio’s, maar al snel loop je langs wereld van Cars om uit te komen bij het meer waar een reuzenrad de aandacht trekt. We besloten om te beginnen bij de favoriet van Emma en Lana, de zweefmolen. Deze ‘Silly Swings’ draaide op een verhoging rondjes op de muziek van een silly symphony. En een groot voordeel: er stond vrijwel geen wachtrij. En Disney is expert in efficiënt attracties vullen, dus het duurde ook geen tien minuten per ritje zoals in Seaworld.

Hierna liepen we verder langs de Pixar Pier om naar Inside Out: Emotional Whirlwind te gaan. Dit is ook een simpel soort draaimolen, maar leuk aangekleed. Dit deel is duidelijk gericht op jongere kinderen. Dat was ook duidelijk merkbaar aan de volgende attractie: Jessies Critter Carrousel. Een draaimolen maar dan met allerlei vrolijk gekleurde dieren. Emma zat heel blij op een roze konijn.

Ondertussen was het redelijk donker geworden, wat het park nog mooier maakte. Alles was mooi verlicht met kleurrijke lampjes en met name het reuzenrad viel daarbij enorm op. We besloten rustig richting onze gereserveerde plaatsen voor de show te lopen. Terwijl we hiervoor in de rij stonden bleek er een stuk verderop nog een rij te zijn die een stuk korter was, dus wij snel daarheen. Toen kwam de keuze, naar beneden en voorin de wetzone gaan staan, of boven in het droge gebied gaan staan, maar wel met andere mensen voor ons. We besloten de gok te nemen en in de wetzone te gaan staan. We verwachten bij een afsluitende fonteinenshow niet dat je een sloot water over je heen krijgt zoals bij een van de actieshows in Seaworld of Universal kreeg.

Na zo’n 20 minuten wachten begon er een voorshow vanwege het verschijnen van Inside Out 2. De fonteinen werden verlicht en spoten daardoor gekleurd leek het, en er waren sproeiers waardoor er ook op geprojecteerd kon worden. En we hadden inderdaad mazzel, veel meer dan wat zachte spetters door een windvlaag kregen we niet. Tenminste, tot er een flinke fontein aan ging en we opeens in een aardige regenbui stonden. Een beetje jammer, zo warm was het niet meer. De echte show, die een paar minuten later begon, was overigens wel grotendeels droog afgezien van wat zachte spetters, dus het was puur die éne scene tijdens de pre-show die het een beetje verpeste. Tja, dat is het risico dat je loopt in een wetzone. Maar we hadden wel goede plaatsen! De show zelf was overigens heel mooi en zeer de moeite waard.

Na afloop van de show was het park nog een klein uurtje open. Voor ons hét moment om in Radiator Springs, het land van Cars, te gaan kijken. Dit deel van het park was heel mooi verlicht ’s avonds met allerlei neon-reclame en op de achtergrond de rode bergen uit de film. Heel gaaf gemaakt. In dit deel stond ook de drukste attractie van heel Disneyland Resort: Radiator Springs Racers. De naam verklapt al een beetje wat voor attractie het is, je stapt namelijk in een raceauto. De auto mag je even uittesten, en daarna wordt hij opnieuw gespoten of krijg je nieuwe banden, waarna je met een andere auto een echte race gaat doen met scherpe bochten en hobbels. Je hebt er totaal geen invloed op, maar toch is het leuk als je wint, en dat deden we. Nick, Owen en ik vonden de attractie geweldig, Emma en Lana vonden het mwah. Een beetje opvallend wel omdat het redelijk veel op testtrack leek qua attractie en dat vonden ze juist heel leuk. Het was vooral de twee hobbels die ze niet leuk vonden. In totaal hebben we 25 minuten moeten wachten, dat viel enorm mee voor een attractie die op een extreem rustig moment 60 minuten wachttijd heeft, maar meestal boven de 100.

Toen we eruit kwamen was ondertussen het park gesloten, en zijn we teruggelopen naar het hotel om op bed te kunnen ploffen en de voeten wat rust te geven. van één tot elf is wel een lange dag geweest. 17.155 stappen om precies te zijn.