Hoera! Vandaag is Owen jarig. Toen hij wakker werd lagen er allemaal kaarten voor de deur. Mazzelaar, ik heb geen kaart gekregen… Omdat het feest was (en omdat het er in dit hotel bij zit) gingen we in het hotel ontbijten. Owens favoriet: een ontbijtbuffet. Net als zijn vader eet Owen graag een geroosterde boterham met jam. Maar waar zijn vader na 3 van zulke broodjes en een kop koffie wel klaar is, is dat voor Owen het voorafje. Daarna volgen nog yoghurt, worstjes, yoghurt met cornflakes er doorheen, zelf gebakken wafels, een cupcake en dan soms nog iets hiervan in de herhaling. Emma en Lana houden het vooral op eieren. Hun record is 4 hardgekookte per persoon. En daarnaast natuurlijk nog verschillende andere lekkere dingen zoals wafels, roerei, worstjes en yoghurt om het af te maken. Kortom, de kinderen halen het geld voor het ontbijt er wel uit.
Naar Seaworld
Seaworld opent om 10 uur en is niet zo druk. Geen gedoe dus met vroege wekkers om er om 7 uur te zijn, maar gewoon wat uitslapen, rustig ontbijten, tien minuten rijden en dan alsnog vlak voor openingstijd aankomen. We zijn begonnen met de attracties, omdat die wellicht druk zouden gaan worden. Dit betekende voor Owen een erg druk eerste 1,5 uur, en voor Emma en Lana juist een rustig begin. Eerst de Manta-achtbaan waarbij we gewoon door konden lopen beide keren (1 keer met Nick, 1 keer met mij). Een stevig begin van de dag. Daarna door naar Journey to Atlantis. Dit is een soort hybride achtbaan/waterbaan. Het begint als een standaard boomstam-attractie, maar dan ga je een lift in en wordt het opeens een soort achtbaan die eindigt met een tweede kleinere splash. Erg leuk, en je wordt niet zeiknat maar krijgt gewoon een lading spetters over je heen, dus dat is ‘s ochtends prima. Het is hier tenslotte wel wat koeler dan gisteren in Universal Studios.

Nog meer achtbanen
Ondertussen was het 11 uur en was ook de volgende achtbaan open gegaan, de Emperor. Dit was een nieuwe achtbaan van Seaworld die stijl naar beneden ging, na even bovenaan stil te hangen om het gebrek aan zichtbare rails onder je te waarderen. Owen vond deze heel gaaf, en was teleurgesteld dat hij hem maar twee keer kon doen. Door naar de laatste achtbaan. Deze bevond zich tegenover de pinguïns, dus Emma en Lana konden kijken hoe deze gevoerd werden. Eén pinguïn was dikke maatjes met de verzorgster en klom zelfs bij haar op schoot. Deze laatste Artic Rescue-achtbaan was een soort waterscooter achtbaan. Je zat op een soort scooter waarbij je vooral heel hard ging. Geen loopings of flinke heuvels, maar gewoon hard door de bochten. Erg leuk, en mijn favoriet hier. De 5e achtbaan, de Electric Eel, hebben we overgeslagen. Owen was hier nog niet lang genoeg voor, en Nick en ik vonden hem er net iets te heftig uit zien om hem heel graag te willen doen. Ja, het is duidelijk merkbaar dat ik al veertig ben…
Terwijl ik met Owen in de rij stond voor de Artic Rescue, de eerste wachtrij van de dag, was Nick met de meiden naar de zweefmolen gelopen die in het kinderdeel van het park stond. Hier heeft hij ruim 20 minuten staan wachten op een ritje omdat ze van efficiëntie nog nooit gehoord hadden. En zo druk was het ook hier echt niet.

Dining with orca’s
Na even kijken bij de dolfijnen bij Dolphin point, was het alweer tijd om richting de orca’s te gaan. Speciaal voor Owens verjaardag gingen we vandaag namelijk dineren met orca’s. In tegenstelling tot alle andere activiteiten in Seaworld was dit nog enigszins betaalbaar. Je kreeg een vaste tafel toegewezen, op basis van de tijd van reserveren. Wij hadden dat gelukkig op tijd gedaan, dus we zaten aan het raam, bijna op de plek die ik graag wilde. Het eten was een lopend buffet met salades, soep, diverse tapas, vlees en veel toetjes. Het zag er allemaal goed verzorgd uit en smaakte ook goed. Het was een mooie break van de dag. Nadat we allemaal hadden opgeschept (sommige kinderen zelfs al 2 keer) begon de show. Het was eigenlijk een kleine versie van de grote orca-show waarbij we erg goede plekken hadden. De orca’s sprongen en lieten zich goed zien, zeker degene die pal voor ons raam kwam te liggen. Het was een erg leuk diner dat het geld wel waard was, maar als je niet zo’n grote eter bent had je vanaf de reguliere staplaats om orca’s te kijken dezelfde show van net iets verder weg gratis kunnen zien.
Omdat we net te laat klaar waren met eten voor de grote Orca-show besloten we om eerst naar de Shipwreck Rapids te gaan. Dit is een piranha-achtige attractie. De wachttijd op het bord stond op 45 minuten… Even checken wat er in de app staat dan maar, en dat bleek daar 20 minuten te zijn. Dat vonden we wel een acceptabele wachttijd, al konden we nog geen rij zien dus zelf geen inschatting maken. Eenmaal in de wachtrij konden we zo doorlopen en hup een bootje in. Ach, ze zaten er maar 45 minuten naast op het bordje. Het was een leuk wiebelig ritje met als hoogtepunt de enorme sloot water die Nick over zich heen kreeg. Het was warm genoeg dus wat dat betreft was het geen probleem gelukkig, maar toen we uren later richting huis gingen was zijn broek nog steeds nat.
Showtime!
Via een bezoekje aan de zeeleeuwen en zeehonden gingen we door naar de eerste show van de dag: Dolphin Adventures. Dit was, zoals de naam al verklapt, een show over dolfijnen waarin ze sprongen, geluid maakten en zelfs over het water liepen. En natuurlijk het hoogtepunt van de show: waarin ze het publiek nat spetterden. De tribune is verdeeld in gewone zones en splashzone waarin je nat kunt worden. Wij zaten op de 1e rij van de niet Splashzone, maar de mensen op de voorste rijen waren doorweekt na afloop van de show.
De volgende show die we wilden zien begon over een ruim half uur, dus dat gaf ons nog wat tijd om bij de dieren te kijken, te beginnen gingen we naar de haaien bij Shark Encounter. Dit is een groot verblijf waarbij je eerst van bovenin het haaienbassin kunt kijken, en daarna door een tunnel er doorheen kunt lopen. Of nou ja, lopen… Je staat op een lopende band, dus je hoeft alleen te kijken. Erg slim bedacht want dit voorkomt opstoppingen en botsingen. Achterlangs zat in hetzelfde gebouw Turtle Reef, een verblijf voor grote zeeschildpadden. Ook erg mooi om te zien, en verbazingwekkend hoe groot die dieren kunnen zijn.

De zeeleeuwenshow was de volgende stop. De kinderen wilden graag in de splashzone zitten, dus zij zaten daar nog net in terwijl wij twee rijen hoger droog zaten. Seaworld zorgt tijdens het wachten voor wat entertainment. Bij de dolfijnenshow was dat een zangeres, en nu was het een soort van slapstick-komiek die met muziek werkte. Erg vermakelijk. Door naar de echte show: Flippers, Facts & Fun: The sealion Experience. De zeeleeuwen Clyde en Seamore gingen met hun begeleiders een nieuwe show ontwerpen, wat niet helemaal soepel verliep. Wederom een erg leuke show, maar de kinderen zaten in het foute (of goede, het is maar hoe je het ziet) gedeelte van het publiek en waren dus niet nat geworden in tegenstelling tot een ander deel van het publiek.
Dieren kijken
De volgende show was pas om 6 uur, dus we hadden wat tijd om de andere dierenverblijven te bekijken, te beginnen bij de Penguin Encounter. Dit was een verblijf met meerdere soorten pinguïns, waaronder ook de grote keizerspinguïn, en pinguïn-achtige zoals papegaaiduikers. In het verblijf was het nu winter, aangezien het ook winter is in het zuiden van de wereld, waar de pinguïns leven. Ook hier ging je met een lopende band langs de dieren.
Hierna stond de Wild Arctic op het programma, met andere dieren die in de koude gebieden van de wereld leven, waaronder de Beluga whale die je boven en onderwater kon zien en walrussen, waarvan er een zat te genieten onder een stroompje druppelend water. De laatste stop voor de orca-show was bij de aaivissen. Hier kon je haaien aaien, en een ander basin zat vol met knabbelvisjes die de dode huidcellen van je vingers aten. Emma vond het een beetje eng om haar handen er in te doen, Owen had de grootste lol er mee. We zochten op tijd een mooi plekje bij de orca-show. De kinderen weer bovenin de splashzone, en wij vlak daarboven onderin de gewone zone, mooi in het midden.

Orca Encounter
Hoewel ze de orca-shows vanwege veel kritiek van dierenrechtenactivisten hebben aangepast was Orca Encounter alsnog een erg complete en leuke show. Er zat nu meer informatie bij en de sprongen die gemaakt werden waren niet puur entertainment, maar deden na hoe ze hun prooien probeerden te vangen en hoe lastig het voor andere dieren is om te zwemmen door de stroming die de orca’s veroorzaken met hun staart. Dit laatste werd met wat splashes gedemonstreerd. Alle mensen op de tribunes naast ons in de splashzone werden weer zeiknat gespetterd, maar onze kinderen kwamen er weer droog vanaf. Tip dus voor toekomstige bezoekers, in het midden wordt je het minst nat.

We zijn na deze show gelijk doorgelopen naar de laatste show van de dag, de piratenshow Pirates Ahoy! The Battle for mermaid Cove. Ondertussen was het een stuk koeler geworden, dus we besloten om niet in de splashzone beneden te gaan zitten, maar veilig op een hoger deel van de tribune. Toen het voorprogramma begon werden sommige mensen in de splashzone al een beetje natgespoten, maar toen de show echt begon kwam er een waterscooter die echt een mega splash over de mensen heen gooide. In halve paniek zag je een hoop mensen van de splashzone tribune wegrennen om achterin te gaan staan. Daarna volgden nog meerdere soortgelijke splashen, tot de hele splashzone doorweekt was. Tot zover de ‘kans om nat te worden’ 😀 De show zelf was ook erg leuk met springende piraten, dansende zeemeerminnen en een stoere prinses.
Hierna hadden we het hele park wel gezien, tijd om nog even de leukste attractie met Owen te herhalen (de Arctic Rescue-achtbaan), terwijl de meiden met Nick hun souvenir gingen kopen: een babypinguin in een tasje. De een de paarse, de ander een roze. Terwijl we richting de uitgang liepen was er nog vuurwerk en bij de uitgang was er nog een simpele lasershow. Kortom, een mooie afsluiting van een erg leuke dag! Tien minuten later waren we terug in het hotel.