Nadat we alle parken een keer gedaan hadden, konden we wat rustiger aan dingen gaan herhalen. Ondertussen was de jetlag ook een beetje uitgewerkt, dus zo vroeg als de eerste paar dagen waren we ook niet meer. Tegen de tijd dat we in Magic Kingdom aan kwamen, nog voor de officiële ropedrop, maar terwijl de early magic hours al waren begonnen, was het al flink druk. De Seven Dwarfs Mine Train, een van de drukste attracties van het park, was al eigenlijk geen optie meer, die rij slingerde om de attractie heen zo druk was het al. Dan maar naar The Barnstormer, die was wel rustig. Emma wilde geen achtbanen meer, dus wij bleven samen wachten terwijl Nick met Lana en Owen praktisch als enige in de achtbaan kon.
Daarna maar door naar Tomorrowland, kijken of we daar vast een drukke attractie mee konden pakken. De raketjes, ook wel bekend als de Astro Orbiter, was rustig, dus daar konden we vrijwel direct in de lift naar boven stappen. Gelukkig maar dat het rustig was, want het was ook een belachelijk korte attractie. Net aan een minuut denk ik. Maar goed, de kinderen vonden het leuk en we kunnen hem van het lijstje afstrepen. Door naar een andere bekende dan maar: Buzz Lightyear. Deze attractie is vergelijkbaar met die in Parijs, alleen toen we er uit kwamen hadden Nick en ik beide zoiets van “nu al afgelopen?”. Deze was duidelijk een flink stuk korter dan die in Parijs. Ondertussen was het park voor al het publiek geopend, dus begon het steeds drukker te worden. The Many Adventures of Winnie de Pooh leek nog wel mee te vallen, dus op naar de honingpotjes.
Winnie de Pooh is een attractie a la Peter Pan, waarbij je in een karretje langs allerlei figuren rijdt, alleen dan zonder de (originele) film te volgen. Niet heel erg bijzonder dus, maar de wachtrij is wel erg leuk gemaakt voor kinderen. Je begint al door via een huisje de wachtrij in te komen (volwassenen lopen daar langs), en een hoek verder kom je bij een kleine speeltuin in Winnie de Pooh-stijl met grondeekhoorns die opduiken als je op een soort knop drukt, en pingpongballen die de lucht in springen als je op andere knoppen drukt. Genoeg voor simpel vermaak en voor teleurgestelde kinderen als de wachtrij de speeltuin voorbij is. Gelukkig begint daarna een soort metalen spiraal waar je plastic bijen overheen kan bewegen als een soort parcours. Wederom simpel maar voor kinderen erg vermakelijk. Weer een bocht verder kwamen we uit bij grote schermen vol digitale honing. Die bleef naar beneden glijden, maar door er overheen te bewegen kon je het weg vegen en de Winnie de Pooh-figuren zichtbaar maken. En toen was zonder het te weten de stiekem toch best lange rij alweer voorbij en mochten we onze eigen honingpot in. De attractie zelf was niet zo bijzonder, vooral voor jonge kinderen leuk.
Eenmaal uit de honingpotjes was onze boardinggroup voor TRON alweer aan de beurt. Seven Dwarfs was ondertussen teruggezakt naar 45 minuten wachtrij, zo kort was hij nog nooit geweest, maar ja, de boardinggroup van TRON was aan de beurt. Nou konden we die wel overslaan natuurlijk, maar we besloten toch de gok te nemen om eerst TRON te gaan doen. Terwijl ik met Owen in de rij ging staan, ging Nick naar de Tea Cups met de meiden.
Nadat Owen en ik uit TRON kwamen zijn we naar de Seven Dwarfs Mine Train achtbaan gegaan, die was ondertussen naar 50 minuten gegaan, maar ook dat is voor die attractie nog een erg goede wachttijd. Helaas bleek deze wachttijd uiteindelijk wel erg positief ingeschat. De gehele wachtrij stond vol ontdekten we later en hij liep ook maar heel rustig door. Nadat we er al een kwartier in hadden gestaan werd omgeroepen dat de wachttijd nu 75 minuten was. Dan zou het nog maximaal een uur zijn redeneerden we, maar ook dat klopte helaas niet. Uiteindelijk hebben we 1,5 uur in de rij gestaan voor we aan de beurt waren. En ze hadden ook geen handige Rider Switch zoals bij TRON, Guardians en de Yeti, dus Emma moest ook al die tijd in de rij staan voor een attractie die ze niet ging doen. Aan het eind konden we wel de Rider Switch doen, Nick ging eerst met Lana en Owen, en daarna was ik aan de beurt. Omdat Lana ondertussen de smaak van de achtbanen te pakken had en deze niet zo wild was, mocht zij deze keer dubbel en dus met mij mee. Ze vond het geweldig. Ik vond het een leuke, vloeiende rit, met wat leuke animatronics daarnaast, maar wel echt een kinderachtbaan en daarmee ook het wachten niet waard.
Omdat Emma de hele tijd in de rij had gestaan voor niets, mocht zij kiezen welke attractie we hierna zouden doen, en dat werd Mickey’s Philharmagic. Deze attractie is gelijk aan die in Disneyland Parijs, maar blijft wel leuk. Terwijl Nick daarna samen met Owen de Rider Switch lightning lane voor TRON ging inwisselen, ging ik met de meiden nog een keer naar Ariëls Under the Sea – Journey of the Little Mermaid. Daarna werd het alweer erg warm én erg druk, dus tijd om de bus terug naar het hotel te pakken.
In het hotel zijn we lekker gaan zwemmen in het grote zwembad, waar het toch nog verrassend druk was. Het zwembad zelf was in ieder geval heerlijk, niet te koud maar wel lekker verkoelend. De waterspeelplaats vonden de kinderen niet zo heel erg interessant, maar het gewone zwembad en met name de kleine glijbaan viel wel goed in de smaak.
Na het zwemmen zijn we in het hoofdrestaurant pizza gaan eten. We hebben lang getwijfeld over hoeveel, maar besloten het op twee pizza’s te houden, en dan daarna verder te kijken om eventueel een 3e te halen. Dit bleek een wijze keuze, want de pizza’s waren erg groot. We kregen met z’n vijven niet eens twee pizza’s helemaal op, ondanks dat ze wel erg lekker waren!
Terwijl we naar het restaurant gelopen waren was het begonnen te druppen, en de druppels werden een flinke regenbui met wat gerommel van onweer op de achtergrond. De Skyliner wordt uitgezet bij onweer, dus die stond al een tijdje uit. Beetje jammer, want we wilden ’s avonds eigenlijk naar Fantasmic in Hollywood Studios, maar als de Skyliner niet werkte dan zouden we daar met de bus naar toe moeten, en dan was een andere eindshow, waar we sowieso ooit met de bus naar toe zouden moeten wellicht beter. Dan maar na het eten eerst terug naar de hotelkamer. Gelukkig was het ondertussen alweer redelijk droog, en toen we bijna bij de kamer waren zagen we ook dat de Skyliner weer opgestart werd. Dus toch naar Hollywood Studios!
In Hollywood Studios aangekomen, rond half 7, was het nog steeds druk. We wilden Mickey & Minnie’s Runaway Railway nog een keer doen, maar we stapten al snel uit de rij toen we zagen hoe lang deze buiten was, en omdat Millennium Falcon: Smugglers Run juist een relatief korte wachtrij had. Op naar Star Wars Land dus, en ondertussen wisten we de snelste route. Hier ontdekten we dat het gebied nog een stuk groter was dan we tot dan toe gezien hadden, er stond namelijk ook nog een Millennium Falcon op ware grootte. Die Millennium Falcon stond centraal in Smugglers Run, want in die attractie bestuur je met zes personen dit ruimteschip. Twee personen sturen (de een omhoog en omlaag, de ander rechts-links), twee personen bedienen de kanonnen en moeten eigenlijk zo snel mogelijk op de knoppen drukken en op tijd raketten vuren, en tot slot zijn er de engineers, die het schip in orde moeten houden en daarvoor ook zo snel mogelijk op de knipperende knoppen moeten drukken. Nick en Owen begonnen met het besturen van het schip, Emma en Lana beheerden de kanonnen, en ik was samen met een onbekende man de engineer. Nadeel van deze verschillende rollen was dat je als engineer zo gefocust bent op knipperende knopjes, dat je het grootste deel van de attractie, het door de ruimte vliegen en daar dingen doen, amper mee krijgt. Alleen als bestuurder zit je daar vol in. Maar afgezien daarvan was het een erg leuke attractie, met een wachtrij die ook mooi aangekleed was. Geen speeldingen deze keer, maar wel een soort garage voor ruimteschepen en uitzicht op de Millennium Falcon.
Nadat we nog even door Galaxy’s Edge hebben gelopen en Owen nog een aantal keer op de foto is geweest (die helaas erg donker waren) zijn we terug naar Mickey & Minnie’s Runaway Railway gelopen om weer in de rij te gaan staan. Hoewel de rij nu een stuk korter was, was er een enorme toeloop van lightninglane-mensen. Zoveel dat de rij amper doorliep en we twijfelden of we na de attractie de show Fantasmic, aan het uiteinde van het park, nog wel zouden redden. Dus toch maar wéér de rij uit.
Te weinig tijd voor een attractie, te veel tijd om nu al naar Fantasmic te gaan, dus dan maar nog even langs de fotografen onderweg. Daarna nog een korte plaspauze en omdat we het toen niet meer wisten zijn we maar vast een plekje gaan claimen bij Fantasmic. Fantasmic is de semi-eindshow van Hollywood Studios met een mega tribune. Mickey komt op als tovenaar en laat met water en muziek zijn dromen zien. Ook andere figuren hebben hierbij een kleine gastrol, zoals Pocahontas en Mulan. Maar ook de slechte Malificent is er en heeft een draak meegenomen. Het is vooral een muzikale show waarbij soms beelden op het water geprojecteerd worden. Het was een leuke show, maar persoonlijk miste ik een beetje het wow-gevoel. Nadat we ons door de menigte bij Fantasmic gewurmd hadden liepen we richting de uitgang, langs het Chinese theater waarop een projectieshow bezig was die er ook erg tof uit zag. De kinderen waren echter erg moe, en hij was al een tijdje bezig, dus we zijn al vrij snel weer verder gelopen, terug naar de Skyliner die ons ondanks grote drukte al heel snel terug naar het hotel bracht, waar iedereen snel ging slapen.
20.738 stappen hebben we vandaag ongeveer gezet, de tijd in/rondom het zwembad niet meegeteld.
20.738+ stappen
2 parken (Magic Kingdom, Studio’s)
9 attracties ( Barnstormer, Astro Orbiter, Buzz Lightyear, The Many adventures of Winnie the Pooh, Tron / Tea cups, Seven Dwarfs Mine train, Mickeys Philharmagic, Tron / Under the Sea – Journey of the little mermaid, Millennium Falcon: Smugglers Run)
1 shows (Fantasmic)
1 andere activiteit (zwemmen)
0 ontmoette figuren
Eten: Centertown Market bij hotel