Vandaag begon de dag al vroeg, want om 9:30 uur hadden we een afspraak om de huurauto op te halen. Dit lijkt misschien vroeg, maar we willen vandaag nog een beetje wandelen buiten, en dan is op tijd vertrekken wel noodzakelijk voordat het echt heet is buiten. Qua temperatuur merken we wel dat het elke dag warmer wordt. Het was voorspeld dat het qua temperatuur deze week op zou lopen van 90 naar 103 graden fahrenheit. Vergelijkbaar met van 30 tot 40 graden celcius. Kortom, vroeg weg was belangrijk als we nog iets wilden doen, want we zitten nou eenmaal in de woestijn.
Om 9:15 vertrokken we richting de winkels aan de overkant, om bij de Subway broodjes te halen om te lunchen, en een aantal liters water in te slaan. Onze huurauto konden we bij het hotel ophalen. Dit heeft overigens ook nog wel wat voeten in de aarde gehad. Toen we gisteren kwamen om een auto te reserveren voor vandaag was dat geen probleem, voor 80 dollar konden we een auto meenemen. Op mijn reactie dat dat wel heel duur was, want via internet kon ik reserveren voor 40 dollar werd gezegd dat dat toch echt niet kon, dat zou wel op het vliegveld zijn waar ze meer aanbod hadden. Uiteindelijk heb ik Nick overtuigd om toch niet te reserveren want het prijsverschil was zo groot. Op de hotelkamer hebben we vervolgens via internet voor zo’n 40 dollar gereserveerd, gewoon met pick up in het hotel hier. Vandaag hebben we de auto opgehaald, en die 40 dollar was ook wat we daadwerkelijk betaalden, er kwamen niet opeens nog allerlei toeslagen en belastingen bij. Met een simpele kaart konden we vervolgens richting het Valley of Fire State Park vertrekken.
Om bij de Valley of Fire te komen moesten we eerst over de snelweg de stad uit. De snelweg loopt paralel aan de strip achter de hotels, dus die was zo gevonden, en van een drukke vierbaans snelweg werd het uiteindelijk een rustige tweebaans weg en het was ook heel vreemd dat de stad opeens gewoon stopt, van bebouwing naar helemaal niks, alleen droog gebied en rotsen. Vanuit de helikopter was dat ook goed zichtbaar, Las Vegas ligt echt op een plat stuk tussen bergachtig gebied in. Na een laatste stukje over een mooie provinciale weg kwamen we na een uurtje rijden aan in de Valley of Fire.
Voor 10 dollar hebben we een auto-ticket voor het gebied gekocht, waarna we doorreden naar het visitor center. We hoopten hier een kaart te kunnen halen, maar ze hadden enkel grote maps voor veel geld, dus uiteindelijk waren we bij met onze A3-geprinte kaart. Het visitorcenter was redelijk uitgebreid met een kleine tentoonstelling en een aantal van de dieren die er in het gebied leven, zoals een schorpioen, in vitrines.
Nadat we buiten de helft van onze broodjes hadden opgegeten zijn we vertrokken voor de eerste wandeltocht van vandaag: de mousetank. We hadden de airco van de auto bewust niet zo hoog gezet, zodat het buiten eigenlijk best lekker was, niet enorm veel warmer en wel een klein briesje. Maar toen we eenmaal het hoekje om liepen om aan de trail te gaan beginnen, en zagen dat de trail uit zacht zand bestond zakte de moed ons toch een beetje in de schoenen. Gelukkig bleek het pad verderop uit iets steviger zand te bestaan, wat het lopen een stuk fijner maakte. Tijdens de wandeltocht liepen we langs bergen waarop soms door de natives die hier vroeger woonden allerlei simpele tekeningetjes hebben gemaakt. Het pad eindigde bij de mousetank, een natuurlijk basin waarin regenwater opgevangen wordt. Het klinkt spannender dan het daadwerkelijk was, maar de wandeling erheen was wel mooi.
Weer terug bij de auto was het ondertussen gloeiend heet. Terwijl we naar het tweede trail reden stroomde het zweet naar beneden. Dit ritje van een kwartiertje was geen pretje, dus ook nu waren we weer blij de auto uit te kunnen, en de woestijn in. Dit tweede trail, de white domes trail, was een rondje, en qua natuur weer heel anders. Bij de eerste trail waren alle rotsen rood, maar nu waren ze een beetje wit/geel van kleur. Tijdens de trail kwamen we ook nog langs een verlaten stukje filmset van zestig jaar geleden. In het gebied zijn een heel aantal films opgenomen, variërend van nog nooit van gehoord tot heel onbekend. Ongeveer halverwege de trail konden we een stuk in de schaduw lopen, door een smalle canyon heen. Daarna nog over een verlaten relatief vlak gedeelte totdat we weer bij de auto kwamen.
Er stond nog 1 trail op het programma, maar eigenlijk waren we er wel klaar mee. We hadden ons kapot gezweet en waren moe. De derde trail naar het rainbow vista hebben we dus maar geskipt, we hebben enkel de entree van de trail op de foto gezet. Daarna zijn we met de auto de andere foto-momentjes langs gereden. Eerst naar Atlatlrock, een stuk rots waar je met een trap naar boven kon. Nick had er geen zin meer in, dus ik ben in mn eentje omhoog geklommen voor wat mooie rotstekeningen. Daarna langs de Beehives, rotsen in de vorm van bijenkorfen, en tot slot Elephant Rock, die we na goed rondzoeken toch hebben gevonden.
Op het programma hadden we verder staan om de touristische route langs lake mead terug te nemen, en eventueel nog te stoppen bij de Hooverdam. We waren echter zo kapot dat we daar allemaal geen zin meer in hadden, en alleen maar naar het zwembad wilden, dus we hebben de snelste weg terug gepakt. Terug in het hotel hebben we ons snel omgekleed en zijn daarna direct gaan zwemmen om een beetje af te koelen.
Nadat we weer helemaal bijgekomen zijn we met zn vieren richting Red Rock Canyon gereden. Red Rock Canyon ligt aan de andere kant van Las Vegas. Door dit park loopt een scenic route voor de auto, dus perfect voor een leuk rondje met de schoonfamilie! Ondertussen was het gelukkig ook flink afgekoeld, wat het een heerlijke temperatuur maakte om buiten te lopen.
De scenic route door Red Rock Canyon begint gelijk bij het hoogte punt, een groep rode rotsen. Vanaf daar was het vooral uitzicht (soms op de rode rotsen) dat soms de moeite waard was. Onderweg hebben we natuurlijk veel foto’s gemaakt, maar nog een aantal dieren gezien. Een paar kleine konijntjes, een grote haas en zelfs een slang op de weg! Toen we deze zagen was het al aan het schemeren, maar toch snel de auto langs de weg gestopt en kijken, want ik had nog nooit een echte wilde slang gezien, enkel ooit eens een kleine adder. De slang kronkelde zich al snel de struiken in.
Nadat we met volle banden over gebogen enge spijlen die leken op die matten die ze uitrollen als ze een auto willen stoppen waren gereden hadden we het park verlaten. Via een kleine omweg zouden we vervolgens weer uit komen bij de Las Vegas Boulevard. Onderweg stonden nog borden pas op voor de wilde paarden, maar die borden kennen we nog wel van de Caribou en zelfs van de woestijnschildpad in Red Rock Canyon. Groot was de verbazing dan ook toen we plots wél een wild paard zagen. Of nouja, het leek meer op een ezel eigenlijk.
Over de Las Vegas Boulevard zijn we teruggereden, langs het Las Vegas sign in het donker. Vlak voor het hotel hebben we met wat moeite kunnen tanken, en daarna terug naar het hotel om de auto achter te laten, en de sleutels gelijk weer in te leveren. Daarna zijn we gelijk doorgelopen naar MGM, want we hadden daar gereserveerd bij de Chinees Pearl om 8 uur, en dat was het ondertussen allang geweest.
Pearl bleek geen gewone Chinees te zijn, maar een redelijk luxe. Er kwam een mevrouw netjes de servetten neerleggen, en we kregen gelijk de wijnkaart. We hadden een chinese ober die niet zo heel handig was en nogal knullig over kwam, wat hem eigenlijk wel weer leuk maakte. Ik heb de General Chu Chicken besteld, zonder enig idee wat het inhield. Het bleek uiteindelijk een soort kip in zoetzure saus te zijn. Erna had iets met black bean sauce en Mandy kip met citroen en een korstje van amandelnoot. We hebben uiteindelijk heerlijk gegeten en ondanks dat de prijzen redelijk hoog lagen, hebben we niet veel gedronken waardoor de rekening uiteindelijk nog erg meeviel.
Voor vandaag stond nog de achtbaan op het programma, want dit was de laatste avond dat we allemaal samen waren, maar helaas waren we daarvoor alweer te laat terug. Tijd dus voor wat spelen in het casino, want dat hebben we ook nog amper gedaan. Gelukkig was de Plants vs Zombies-automaat, waar ik al een paar dagen op zat te azen, vrij, dus samen met Nick hebben we daar een tijdje mee gespeeld. Na een aantal leuke mini-games stonden we zelfs op winst! Maar helaas was dat niet van lange duur, en hebben we uiteindelijk toch al ons geld ingeleverd. Het roulette daarna ging ook al niet zo denderend, dus gedesillusioneerd zijn we uiteindelijk richting de hotelkamer vertrokken.