browser icon
You are using an insecure version of your web browser. Please update your browser!
Using an outdated browser makes your computer unsafe. For a safer, faster, more enjoyable user experience, please update your browser today or try a newer browser.

Dubrovnik – Dag 1: Op weg

Posted by on 23 september 2021

Na 1,5 jaar uitstel vanwege corona was het dan eindelijk zover, Mandy ging trouwen. En niet zomaar in een gemeentehuis in de buurt, maar in Dubrovnik in Kroatië. Oorspronkelijk zou dit in mei 2020 zijn, maar na uitstel naar september 2020 werd het uiteindelijk september 2021. Een slimme keuze, want eerder had het ook niet op een goede manier gekund, en dat is toch zonde als je zo uitgebreid uitpakt als zij van plan waren.

Ondertussen was Owen echter alweer 6 jaar oud geworden, en in groep 3 kunnen ze wat lastiger zijn dan bij de kleuters, maar gelukkig werd het bijzonder verlof gelijk goedgekeurd (wellicht doordat het voor september 2020 ook was goedgekeurd) en we konden er zelfs nog een korte vakantie aan vast plakken. Kijkend naar goedkope vluchten èn gunstige vluchttijden kwamen we uit bij donderdag 23 september heen om 17:25 (aankomst 19:35) en zaterdag 2 oktober om 16:00 uur terug (aankomst 18:25). Dat betekende voor de kinderen eerst nog gewoon een schooldag, en voor ons rustig inpakken. Uiteindelijk was het vertrek zelfs perfect getimed. Ze konden allemaal nog op de schoolfoto (normaal laatste week van september), Owen kon nog op schoolreis, en Emma en Lana konden nog mooi op woensdag het piratenfeest op school mee vieren.

Inpakken

Nadat we de koffers ingepakt hadden, wat dankzij trouwkleding x 5 plus 3 paar schoenen x 5 een flinke lading spullen was, bleken we uit te komen op 23 kilo voor de zwaarste koffer. Even nakijken of die 20 of 23 kilo mocht zijn. Helaas bleek dit maar 15 kilo te zijn. Wat dingen herverdelen zorgde vooral voor halfvolle koffers maar hij bleef 20+ kilo. We hadden geen zin in nog meer gedoe, dus dan maar de koffer ‘upgraden’ zodat we geen gedoe meer hadden. Helaas had ik ons de vorige avond al online ingecheckt, en daarna kun je geen bagage meer aanpassen. Dat kan pas in de terminal waarbij de extra betaalt. Het rare is dat we wel per persoon 10 kilo handbagage mee mochten nemen. Met 2 koffers a 15 kilo erbij dus 80 kilo. In totaal zaten we op nog geen 50 kilo, maar vanwege de rare verdeling zouden we wel bij moeten betalen… nu begrijp ik waarom iedereen van die vervelende rolkoffertjes meeneemt, dat moedigen ze zo gewoon aan. Je betaalt per 5 kilo extra, dus uiteindelijk hadden we 1 koffer van 14,5 kilo, een van 18,5 en een volgepropt rolkoffertje van 6 kilo. Dan zou de schade beperkt blijven.

En wegwezen

Jaim zou ons donderdag naar Rotterdam brengen, maar vanwege een vervroegde jenever-proeverij kwamen in plaats daarvan opa en oma opdraven. Uiteraard zoals altijd veel te vroeg, maar beter te vroeg dan te laat. Owen wilde uiteraard met opa en oma mee in de auto. Na het uitladen van de koffers is opa nog even meegelopen naar de terminal en daarna vertrok opa met onze auto, en oma met hun eigen auto.

Bij het inchecken stond er een rij van zo’n 10 personen, maar toen wij eenmaal aan de beurt waren was er nog maar 1 wachtende achter ons. Bij het inchecken van de 2e koffer gaf de mevrouw aan dat deze te zwaar was, maar dat ze had gezien dat we nog een klein rolkoffertje hadden. Als we die ook in zouden checken (was sowieso al de bedoeling) en die samen met de grote koffer onder de 25 kilo zou blijven hoefden we niks bij te betalen, en dat bleef hij gelukkig precies. Dat bespaarde ons gelukkig minimaal €10.

Na het inchecken gingen we gelijk door de veiligheidscheck, iets wat eigenlijk redelijk onhandig was want daarvoor kon je nog vliegtuigen kijken vanaf het dak. Maar goed, we waren er nou eenmaal al doorheen. Bij de check werd Nick eruit gepikt en bedacht ik me dat we de mini pakjes Taksi nog niet opgedronken hadden, dus ze die waarschijnlijk weg zouden moeten gooien. Maar nee hoor, ze hoefde alleen elk pakje apart door een of ander apparaat te laten scannen. Helaas voor haar hadden we er 8… Daarna waren we in de vertrekhal waar we een mooi tafeltje spotte vlak bij een speeltoestel. Deze hebben we geclaimd en later bleek dat wel een erg goede zet, want een half uur later zat alles vol. Druppelsgewijs kwamen er daarna allerlei vrienden en buren van Mandy en Robert binnen, en uiteindelijk zaten we zelfs allemaal in hetzelfde deel van het vliegtuig, we waren omsingeld door ze.

De vlucht zelf ging heel voorspoedig. 17:29 vertrokken we en 19:18 kwamen we aan. Owen zat bij het raam, naast Lana en Nick aan het gangpad. Ik zat aan de andere kant van dat gangpad met Emma. De derde plek bleef legen dus we zijn ook lekker bij het raam gaan zitten. Emma vond het wel een beetje spannend, maar ook leuk. Het leukste vond ze dat ze de hele weg op de tablet heeft mogen spelen.

In Dubrovnik

Na het landen moesten we even wachten voor de (corona)paspoortcheck. Daarna wat Kroatische Kuna pinnen (7,5 kuna is 1 euro ongeveer) wat de tweede keer wel lukte en op zoek naar onze taxi die we via onze Airbnb-hosts hadden geregeld. Die was helaas niet te vinden, maar terwijl we nadachten over wat nu kwam hij net aanrijden. Terwijl de rest van de groep, die naar het Valamar hotel gingen, stond te wachten kwamen wij aanlopen om gelijk de taxi in te stappen. De taxi bracht ons direct naar het appartement waar we een turbo-tour kregen door het appartement.

Dit was onze eerste boeking via Airbnb, bij een appartement dat heel goed aangeschreven stond. Terecht ook, want het was erg ruim, netjes, meer opbergruimte dan we thuis hebben en van alle gemakken voorzien waaronder twee pakken sap in de koelkast, 6 soorten zoutjes op tafel en allerlei speelgoed voor de kinderen wat ze speciaal neergezet hadden. En de host wilde nog een PlayStation voor ons erbij halen ook, maar dat aanbod hebben we maar afgeslagen, anders krijg ik Nick en Owen niet meer mee naar buiten. Naast het appartement zit een supermarkt die gelukkig tot 9 uur open was, dus terwijl Nick de kinderen klaar maakte voor bed ben ik daar snel nog even langs gelopen voor wat drinken en dingen voor ontbijt. Daarna gingen de kinderen naar bed (die sliepen gelukkig binnen 30 minuten) en wij hebben nog met een half oog Spider-man gekeken die op de Kroatische tv was. Dat is wel een verademing na Spanje en Frankrijk de afgelopen jaren: geen nasynchronisatie op tv!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *