Dubrovnik – Dag 4: The day after

Meestal begint deze blog bij de ochtend, maar de nacht was nogal onrustig. Terwijl ik heerlijk lag te slapen hoorde ik opeens de voordeur. Aangezien onze slaapkamer vlak bij die deur zit werd ik daar wakker van en realiseerde me dat volgens mij niemand die deur op slot had gedraaid (hij valt niet automatisch in het slot), dus ik sprint het bed uit in de veronderstelling dat er of iemand probeert in te breken, of dat er een kind naar buiten wil gaan. Blijkt Nick daar bij die deur te staan, die weer schrikt van mij, en ik weer van hem. Hij was wakker geworden om naar de wc te gaan, had zich gerealiseerd dat de deur nog niet op slot zat en hem op slot gedaan. En toen lag ik dus van de adrenaline nog een uur wakker…

Een rustige dag

Gelukkig stond de rest van vandaag geheel in het teken van bijkomen. Lekker uitslapen (hebben ze ook goed gedaan), rustig ontbijten en daarna weer de welbekende route richting het Valamar Lacroma. Voor het ontbijt wilde we verse broodjes hebben en dus ging ik samen met Lana (die graag mee wilde) naar de winkel. We hebben croissantjes en vast wat dingen voor het avondeten gekocht en liepen toen weer terug naar het appartement waar bleek dat we de sleutel zonder de deurcode eraan mee hadden genomen. Geen probleem zou je denken, want er was een intercom. Even aanbellen dus. Maar de nummers op de intercom (1-10) kwamen niet overeen met de nummers op de deur (88), en de namen op de brievenbussen, waar wel 88 bij stond, kwam weer niet overeen met de namen op de intercom. En dan stond de uitleg hoe je moest bellen er ook nog eens alleen in het Kroatisch. Ondertussen waren we al dik vijf minuten voor de deur aan het uitzoeken hoe we naar binnen konden, toen er een koppel langs liep. Zij spraken gelukkig Engels, maar Kroatisch lezen konden ze dan weer niet, dus daar hadden we ook niets aan. Na nog eens vijf minuten en Nick die ons blijkbaar nog steeds niet mistte, kwam er gelukkig iemand aangelopen die ook ons portiek in moest en ons dus binnen kon laten. En Nick ging ons uiteraard hard uitlachen, en nog harder toen hij zich afvroeg waar de tweede sleutel met code dan was gebleven. Dat was blijkbaar in de rugtas die ik mee had voor de boodschappen 🙁

In het hotel gingen we vandaag zwemmen en al onze spullen, die we daar gisteren bij Jan hadden achtergelaten, ophalen. De kinderen hebben heerlijk in het zwembad gezwommen en lekker met de bal gespeeld. We hebben ook afscheid genomen van oma en opa Ton. Wij zullen namelijk niet meer in het hotel terug komen omdat Mandy dinsdag verhuist naar een appartement bij ons in de buurt, en zij, net als opa Jan, dinsdag naar huis vertrekken.

Rond 17:00 uur zijn we terug naar ons eigen appartement gegaan om daar rustig te eten. Vandaag eens iets normaals: boboti. De kinderen hebben er heerlijk van gegeten. Daarna weer bijtijds naar bed, want er is nog steeds genoeg slaap in te halen. Wij hebben s avonds op onze eigen Netflix Fantastic beasts and Where to find them gekeken. Zo fijn, Netflix op de tv. Ook voor de kinderen, die overdag gewoon de Nederlandse Paw Patrol of Noddy kunnen kijken. Eerder deze week was dat nog de Duitse variant, maar ik denk dat de eigenaren van dat account ontdekt hebben dat er opeens wel heel veel kinder tv-programma’s onder recent gekeken stonden. Een beetje zoals Nick, die ook kinderseries aangeraden krijgt omdat hij blijkbaar stiekem regelmatig my little pony en peppa pig kijkt.