Van de vier grote parken van Walt Disney World hebben we er nu drie bezocht, dus het moge duidelijk zijn dat we vandaag het laatste park bezoeken: Epcot. Epcot is het park dat we bij ons vorige bezoek eigenlijk het meest teleurstellend vonden, maar waar we nu eigenlijk wel weer zin in hebben omdat we door het boek hebben gelezen dat World Showcase ook eigenlijk best wel wat te bieden heeft. We gaan het zien. De dag begon in ieder geval al heel goed om 7 uur, met drie plaatsen voor de Virtual Queue voor Guardians of the Galaxy: Cosmic Rewind, een achtbaan die vorig jaar geopend is. We hebben ook een redelijk lage boardinggroup, dus naar verwachting zijn we rond een uur of 11 aan de beurt.
Epcot is ook bereikbaar met de Skyliner. Het is iets verder weg, dus het duurt iets langer, maar alsnog zijn we er in minder dan de helft van de tijd die we nodig zouden hebben met de bus, en dat nog exclusief wachttijd. Mooi rond openingstijd waren we aanwezig bij de International Gateway, de achteringang van het park, waar de Skyliner aankomt. Ons streven was om vandaag met Frozen Ever After te beginnen, en daarna nog hopelijk Test Track of Soarin’ Around the World voordat het druk wordt.
Epcot is verdeeld in een aantal stukken, maar ik vind eigenlijk dat er maar twee zijn: World Showcase en niet-World showcase. World Showcase is het gebied rondom een grote vijver waarbij tig landen een eigen paviljoen hebben. Het ligt ook echt fysiek apart van de rest van het park. De rest van het park is nog opgedeeld in gebieden, maar die zijn wat minder herkenbaar, zeker omdat het momenteel een grote bouwplaats is in het midden van het park, wat het ook nogal omslachtig maakt om van punt A naar punt B te lopen soms. Op de kaart valt dit overigens niet op, daar staat in plaats van grote schuttingen gewoon groen ingetekend, alsof het een groot veld is. Maar goed, wij begonnen dus bij World Showcase, om precies te zijn liepen we linea recta door richting Noorwegen voor de attractie Frozen Ever After.
Frozen: Ever After
Frozen is een remake van de eerdere attractie Maelström, een attractie die we eigenlijk niet zo heel noemenswaardig vonden vorige keer, maar hij schijnt nu wel leuk te zijn geworden, en Emma vindt Frozen natuurlijk heel leuk dus overslaan was sowieso al geen optie. Het is wel vaak een erg drukke attractie, dus goed om de dag mee te beginnen nu het nog vroeg was. De meiden hebben van vrijwel alle attracties al filmpjes gezien, en hadden het over de attractie met de blote man. Een opmerking waarbij zowel Nick als ik geen idee had waar ze het nou over hadden, tot we halverwege de wachtrij van Frozen waren, en in het huisje van Oaken, de verkoper kwamen. Hij zat in zijn sauna waarvan het raampje beslagen was. Toen hij ons zag veegde hij het raampje schoon om wat te vertellen en begonnen de meiden te lachen dat daar de blote man was. Of nou ja, alleen van zijn blote borst zag je een stukje. Vlak daarna was het einde van de rij en mochten we plaats nemen in een grote boot. Wat volgde was een rustig boottochtje door een winters landschap met wat bekende figuren die een winters feestje vierden. Op een gegeven moment draaide de boot, en ging hij achteruit verder, wat vooral Emma toch wel erg spannend vond. Na een rustige korte afdaling draaide de boot weer terug en gingen we vooruit alsnog een stuk naar beneden. Een stuk minder dan Pirates, maar alsnog erg spannend. Pas na dat stuk kon Emma een beetje gaan genieten van de attractie, en na afloop vond ze hem erg leuk en wilde ze wel nog een keer.
Test Track
Het was nog rustig in Epcot, dus een goed moment om nog snel een grote attractie te pakken. Test Track werd het deze keer. Nick twijfelde een beetje over of we Emma wel mee moesten nemen de attractie in, gezien het succes van Slinky Dog eerder, maar we besloten de gok gewoon te nemen. Het eerste deel van de attractie, waarin je je eigen auto kunt ontwerpen, vonden de meiden in ieder geval erg leuk! Ze hebben een afzichtelijke roze jeep op monsterbanden gemaakt. Owen en Nick ontwierpen hun eigen auto, die er iets sportiever uit zag. Daarna was het nog eventjes wachten tot we de testauto in konden. Dit was een standaard model auto waarin we de eigenschappen van onze zelfgemaakte auto’s konden testen door te kijken naar hoe hij de bochten neemt, hoe hij remt en reageert op onverwachte gebeurtenissen, hoe economisch/zuinig hij is en natuurlijk ook hoe hard hij kon rijden. De ontworpen auto’s werden op elk onderdeel gescoord en na elk stukje van het parcours konden we op het scherm zien welke auto op dat gebied het beste scoorde. Voor de snelheidstest ging de baan naar buiten waarna we met ruim 100 km per uur een rondje rondom het gebouw reden om weer rustig binnen te komen. Hoewel Emma had aangegeven dat ze het engste van Slinky Dog vond dat hij zo hard ging, vond ze Test Track, die dus juist nog een flink stuk harder ging wél leuk. Ter vergelijking, Slinky Dog gaat 64 km per uur. Ik vermoed dat het zelf ontwerpen van de auto en de rustige overgang tussen de verschillende tests daar mee te maken heeft. Na de testrit kon je nog even met je auto als micro-car in een computer een spelletje spelen wat ze ook erg leuk vonden.
The Land
Het was een stuk rustiger nog dan verwacht, dus we konden ook nog Soarin’ Around the World meepakken met weinig wachttijd. Soarin was ook zo’n attractie die vorige keer weinig indruk maakte en dringend toe was aan een update. In de attractie hang je voor een groot scherm waarna je over verschillende plaatsen in de wereld vliegt. Het grote probleem hierbij was dat het gewoon lelijk en achterhaald was vorige keer. De beelden leken uit de jaren 80 te komen, met de bijbehorende kwaliteit. Maar gelukkig heeft de attractie een jaar of vijf geleden een update gekregen. De basis is hetzelfde gebleven, voor een groot scherm hangen alsof je over de wereld zweeft, maar de beelden zijn geheel nieuw en dat zorgt er voor dat het nu een attractie is die wél de moeite waard is. Je vliegt over de Chinese muur, over bekende steden, over de grote Iguaçu-watervallen en over een savanne met rennende olifanten. Gebieden die je soms zelfs echt kunt ruiken. Erg leuk en ook rustig, waardoor ook de kinderen hem erg leuk vonden!
Het gebouw van Soarin, dat geheel in het teken staat van ’the land’ heeft nog een tweetal andere attracties. Eén film (die we niet gezien hebben) en de attractie Living with the Land. Living with the Land is een rustig boottochtje die je eerst meeneemt over de boerderij en hoe de gewassen daar vroeger gezaaid en geoogst worden, maar ook hoe dat tegenwoordig gaat. En het tweede deel is een rit door een grote kas met daarin allerlei groeiende en bloeiende planten die gebruikt worden in onder andere het restaurant Garden Grill. Een rustgevend ritje dat de kinderen nog verrassend leuk vonden.
Guardians of the Galaxy
Ondertussen was onze boardinggroup bij Guardians of the Galaxy: Cosmic Rewind aan de beurt. Dit was eigenlijk de attractie waar ik zelf het meest naar uit keek. Een achtbaan, met Guardians of the Galaxy-thema. Iedereen is er ook heel enthousiast over en wil hem graag meerdere keren doen. Alleen schijnen sommige mensen er wel erg misselijk van te worden, dus tegelijkertijd vreesde ik er ook een beetje voor. Nick was de gelukkige om met Owen in de rij te staan, terwijl ik met een Rider Switch reservering op zak met Emma en Lana wat kon doen. Wij besloten richting de bekende bol van Epcot te lopen. Dit is namelijk niet alleen een mooie landmark, maar er zit ook gewoon een attractie in. Een attractie die helaas wel vooral ’s ochtends vaak druk is, maar naar een andere attractie lopen zou te lang duren en deze zouden we als het goed was precies redden tijdens de wachttijd van Nick en Owen, ondanks de twintig minuten wachttijd.
We stapten in onderin de grote bol bij de attractie Spaceship Earth. Emma en Lana zaten samen in het karretje voor mij. Het waren aaneengesloten karretjes zoals bij Carnaval Festival, dus dat was een teken dat het een rustig ritje zou zijn. De rit bracht ons langs de ontwikkeling van de mens, vanaf de oermens tot de huidige tijd waarin we heel veel met computers doen. Aan het eind van de attractie moest je op het schermpje in het zitje een aantal vragen beantwoorden, en op basis daarvan kreeg je een persoonlijk filmpje waar je zelf de hoofdrol in speelde door middel van een foto die tijdens de rit van je gemaakt was. Emma en Lana vonden het hilarisch! Na de attractie kwamen we in een ruimte waar je weer met allerlei technologieën kon spelen. In Epcot hebben ze dit bij meerdere attracties. We hadden echter niet zoveel tijd want Nick en Owen waren ondertussen aan de beurt voor de achtbaan, dus tijd om weer die kant op te lopen.
Vlak voor Guardians of the Galaxy is een ‘splashpad‘, een soort kleine waterspeeltuin voor kinderen, en ze hebben een soort bushokjes waaruit verstuift water komt waardoor je een beetje af kunt koelen. En dat is ook wel hard nodig, want het is aardig heet. Owen en Nick kwamen heel enthousiast Guardians uit gelopen dat hij heel gaaf was. Terwijl ik met Owen in de lightning lane ging staan vertelde hij blij hoe leuk hij wel niet was, maar ook wel spannend. Dankzij de lightning lane konden we direct doorlopen naar de eerste ruimte, waar het eerste deel van de voorshow plaats vond, want het is niet gewoon een achtbaan, maar er zit een heel verhaal omheen geweven. En het was inderdaad een heel erg toffe achtbaan! Hij draait (per karretje), gaat een stukje achteruit en is vooral geïntegreerd met beeldschermen overal, waardoor je echt de grote slechterik ziet, en er allerlei andere dingen om je heen gebeuren. In combinatie met de toffe muziek erg leuk!
Toen we buiten kwamen stond Nick bij de splashpad, en stonden Emma en Lana zeiknat ín de splashpad. Met korte spijkerbroekjes aan en eveneens doorweekte sokken en schoenen niet heel erg handig gedaan. Terwijl Nick met de meiden in de snikhete zon ging zitten om ze een beetje te laten drogen, bracht ik met Owen een bezoekje aan de Coca Cola winkel die er tegenover zat. Hier kun je naast het drankje ook allerlei merchandise kopen én allerlei lokale drankjes van Coca Cola gratis proeven. Het Italiaanse Beverly was hiervan de beroemdste, en niet omdat hij zo lekker was. Blijkbaar hebben Italianen geen smaakpapillen ofzo. Het frisse drankje uit Zuid Korea was daarentegen wel erg lekker, en de komkommersprite was ook best oke in dit weer. Nadat de natte schoenen en sokken weer aangetrokken waren gingen we op weg naar The Seas with Nemo and Friends. Dit is eerst een attractie waarbij Nemo zich steeds verstopt, gevolgd door een heel groot aquarium met onder andere zeekoeien en dolfijnen. In een aquarium zat ook een anemoon met een mickey-oren op. Hier binnen was ook nog de attractie Turtle Talk met Crush de schildpad. Hierbij beantwoordde Crush allerlei vragen van kinderen uit het publiek. Best leuk gedaan voor kinderen, maar aangezien die van ons nog geen Engels spreken, voor hen niet zo interessant en voor ons te kinderlijk. Niet voor herhaling vatbaar dus.
Ondertussen was het alweer tijd voor een late lunch, in het Sunshine Seasons-foodcourt bij het naastgelegen The Land. Daarna was het tijd om richting World Showcase te lopen, en op de weg daarheen pakten we Journey Into Imagination met Figment mee. Hierbij maak je een soort rondrit door een laboratorium die overgenomen wordt door het draakje Figment, als ode aan de fantasie. Maar voor we hier in gingen liepen we eerst nog even naar Winnie de Pooh. Die zat op het veld bij de ingang namelijk te rommelen om iets van een blaadje op een takje te leggen, wat met zijn dikke handen erg lastig was en steeds weer mislukte, tot hij eindelijk succesvol was en een applaus kreeg. Daarna gingen we echt naar Journey Into Imagination. De kinderen vonden het een erg leuke attractie, en vooral Owen is fan van Figment geworden. Na de attractie kwam je weer in een soort van speelruimte uit, waar je je eigen Figment kon maken, en muziek kon maken door te bewegen. Ook dit was een hit bij de kinderen. Tot slot hadden ze ook nog een ouderwets fotohokje. Ook deze was inbegrepen met de Photopass, dus dat hebben we uiteraard ook even gedaan. Enige nadeel was dat we de foto’s als vier losse foto’s kregen, in plaats van met het gekozen Figment-frame.
World Showcase
Goed, nu echt naar World Showcase dus. Dit bestaat uit elf landen met ieder hun eigen paviljoen waar iets te beleven is. Wij begonnen helemaal links, bij Mexico. Naast wat Mexicaanse restaurantjes buiten was dit een grote tempel met binnen een soort Mexicaans marktje, nog een restaurant én een attractie van de three caballeros de Gran Fiesta Tour. Of nou ja, eigenlijk two, want ze waren op zoek naar Donald. Leuk, maar ook erg verouderd. Die kan wel een refresh gebruiken.
Na Mexico was de beurt aan Noorwegen, maar hier waren we natuurlijk ’s ochtends al even geweest toen we naar de Frozen-attractie gingen. Snel door naar China dus maar, het land waar Emma zo graag heen wilde. Ze keek haar ogen uit in de panda-afdeling van de winkel, en ook de Panda-planten vond ze heel erg leuk en daar wilden ze alle drie mee op de foto.
De planten in Epcot zijn overigens nog een verhaal apart. Epcot heeft namelijk jaarlijks drie grote festivals: iets rondom de feestdagen, het Food and Wine festival en het Flower and Garden festival. Tijdens ons bezoek was het Flower and Garden festival bezig. Een festival is in Epcot vooral een excuus om nieuwe gerechten en drankjes op de kaart te zetten, maar in het geval van het Flower and Garden festival staan er ook overal zogenaamde topiary’s: planten en bloemstukken in de vorm van bekende Disney-figuren. Het merendeel ziet er ook echt heel mooi uit. Of de Panda’s bij dit festival horen of hier altijd staan weet ik eigenlijk niet, de meeste topiary’s staan namelijk in algemene plantsoenen en zijn allemaal gebaseerd op Disney-figuren, en er is nou eenmaal geen bekende Disney-panda. Nee, Po de Kung Fu Panda is niet van Disney.
Nadat we Emma China weer uit hadden gekregen liepen we door, richting Duitsland. Tussendoor kwamen we nog door een kleine Afrikaanse nederzetting, maar die hadden geen geld voor een echt paviljoen, dus dat waren puur wat instrumenten en een eettentje omdat anders Afrika, of beter gezegd een Afrikaans land, de grote afwezige zou zijn in de World Showcase. Het ‘muziek’ maken vonden de kinderen overigens wel erg leuk, maar ik heb medelijden met de mensen die het eettentje ernaast bemannen.
Duitsland had geen attractie, maar vooral eettentjes en winkeltjes. En eigenlijk gold dat ook voor Italië en Japan. En aangezien het zo warm was, was iedereen er eigenlijk ook wel weer klaar mee. Een goed moment om rond half 6 terug naar het hotel te gaan dus, waar we dankzij de Skyliner zo waren.
Terug bij het hotel hebben we bij ‘ons eigen’ restaurantje gegeten, Spyglass Grill. Dit kleine restaurantje zit in ons deel van het resort en heeft maar vier tafeltjes, maar het aanbod is vergelijkbaar met het grote restaurant maar dan zonder pizza’s. We besloten de kiptaco’s voor de kinderen te bestellen, maar dit was helaas geen succes. Prima taco’s en prima kip, maar er zat nogal smaakvolle kaas op van niet de goede smaak, en veel koriander wat het een beetje een zeep-achtige smaak gaf. Niet ons ding dus helaas, en een beetje dom van ons om er gelijk drie te bestellen in plaats van 1 om uit te proberen. Gelukkig smaakte de friet wel goed en konden we de kaas grotendeels van de taco schrapen, dus uiteindelijk heeft iedereen alsnog prima gegeten.
De score van vandaag
18.428 stappen
10 attracties (Frozen: Ever After, Test Track, Soarin’ around the world, Living with the Land, Guardians of the Galaxy: Cosmic Rewind / Spaceship Earth, Guardians of the Galaxy/splashpad, the seas with Nemo and friends, Turtle Talk, Journey into Imagination, Gran Fiesta Tour )
6 landen (Mexico, Noorwegen, China, Duitsland, Japan, Italië)
0 shows
1 andere activiteit ( Coca cola store )
1 ontmoette figuur (Pooh)
Eten: Sunshine Seasons-foodcourt en Spyglass Grill