Het uitslapen van gisteren was niet echt gelukt vanwege de extra casino’s die we nog moesten bezoeken. Voor vandaag stond er dus iets meer uitslapen op het programma, met de nadruk op iets. Vandaag stond een dagje met de bus op het programma. Eerst naar Circus Circus, dan als we op schema lopen naar het outletcenter, dan door naar Freemont Street om in de Golden Nugget van de glijbaan te gaan tussen de haaien, en ’s avonds eten en rondkijken in Freemont Street en daarna naar de Stratosphere toren. Erna en Mandy zouden gaan winkelen, en ons dan om 5 uur in Freemont street weer zien.
Uiteindelijk liep de planning natuurlijk weer anders. Met de erg trage Deuce bus, die om de vijftig meter stopt, zijn we naar Circus Circus gegaan. Dit is een hotel dat samen met de Riviera ook aan de strip ligt, maar door wat vernietigingsdrang ligt er tussen deze hotels en de rest van de strip een stuk braakliggend terrein. Aangezien we voor vandaag toch een 24-uur busticket hadden besloten we om dan maar gewoon een tussenstop te maken!
Circus Circus heeft als thema, verrassend genoeg, het circus. Dit is het enige hotel dat zich min of meer op kinderen richt, met een indoor pretpark met twee achtbanen en veel arcade-apparaten. Daarnaast hebben ze regelmatig gratis circusoptredens. Toen wij er waren begon er een over tien minuten, dus hebben we een mooi plekje uitgezocht op de kleine stampvolle tribune om te kijken naar een trapeze act die nog verrassend leuk was. Ook in dit ‘kindvriendelijke’ hotel hebben ze overigens heel veel speelautomaten, maar je kan er hier wel makkelijker omheen lopen, want onder de 21 mag je hier toch niet bij in de buurt komen, of je nou speelt of niet.
Ondertussen was het alweer later dan we wilden, dus besloten we het outletcenter over te slaan. Met de bus gingen we naar Freemont street, waar we op zoek gingen naar het Golden Nugget hotel. In dit hotel, vernoemd naar een grote goudklomp die ze hebben, hebben ze een zwembad met een glijbaan die door een haaienaquarium gaat. Als niet-gast van het hotel kan je voor 15 dollar een kaartje voor het zwembad, en dus ook de glijbaan, kopen en dat leek ons wel een goed plan. Helaas bleek dit het niet te zijn, want eenmaal in het hotel aangekomen, kregen we als antwoord op onze vraag waar we kaartjes konden kopen te horen dat er vandaag helemaal geen kaartjes verkocht werden. Zijn we dus voor niks zo vroeg hierheen gekomen! Uiteindelijk ook niet zo erg, want toen we naar het zwembad keken was het belachelijk druk, en de glijbaan ging wel door de sharktank, maar was ook erg traag want mensen stonden bijna stil als ze eruit kwamen. Kortom, jammer voor de planning, maar an sich geen gemis.
Maar goed, toen hadden we dus opeens nog zo’n vier uur te doden in de omgeving van Freemont Street voordat Erna en Mandy deze kant op zouden komen. Na het eten van een broodje hebben we besloten om dan toch nog maar naar de outlet te gaan, die een kwartiertje verderop lag. Dat was in ieder geval weer een kwartier in de airco, want ondertussen was het ook aardig warm geworden.
Ons bezoek aan het outletcenter was een groot succes! We hebben precies hetzelfde gekocht als toen we in Orlando in het outletcenter waren, alleen hebben we de schoenen overgeslagen. Terwijl we aan het winkelen waren bleek dat Erna en Mandy, of eigenlijk alleen Mandy, ook nog niet uitgewinkeld waren en of we twee uur later af konden spreken in Freemont Street. Wij waren ondertussen alweer bijna klaar met shoppen, dus nog twee uur extra tijddoden had onze voorkeur niet. Uiteindelijk besloten we om gewoon maar terug te gaan naar het hotel, en daar even te zwemmen. We hadden nu toch nog genoeg tijd daarvoor en hadden er zin in. Gelukkig hadden we terug de express bus, die een stuk sneller was maar nog steeds traag, dus na een half uurtje stonden we weer bij New York, New York.
Na het droppen van alle aankopen en het aantrekken van de zwemkleding die er ook een flinke tocht door Las Vegas op had zitten in de rugtas, vertrokken we richting het zwembad om wat af te koelen. Het was ondertussen alweer vijf uur, en een groot deel van het zwembad lag alweer in de schaduw, maar vervelend was dit niet. Zelfs in de schaduw was het namelijk nog warm genoeg.
Het zwembad is overigens een verhaal apart. Normaal bij een zwembad heb je een redelijk ondiep deel voor kinderen, en een diep deel waar je niet kan staan. Aangezien ze in dit hotel geen liefhebbers zijn van kinderen, was er geen kinderbadje, en verwachtte we dus ook geen ondiep deel. Niets was echter meer waar, want het hele zwembad was ondiep. Bij goed rondkijken bleek ook dat er bijna niemand zwom, maar er veel mensen in het water stonden, of aan de kant zaten met hun benen in het water. Dit zwembad was dus overduidelijk niet bedoeld om te zwemmen, maar om een klein beetje af te koelen terwijl je je cocktail drinkt.
Ook een mooi fenomeen zijn de cabana’s. Voor een smak geld kun je een cabana huren. Dit is een soort kingsize bed met matrassen, met gordijnen er omheen die je dicht kan doen. Een aantal van deze cabana’s staan langs de rand van het terrein, maar er stond er dus ook een direct langs de zwembad rand (zoals ook veel bedjes), met daarnaast ook gelijk de gratis ligbedden. Kortom, ik weet niet waarvoor die mensen betaalden, maar voor privacy of rust was het in ieder geval niet, en ook schaduw hadden ze niet, want er zat geen dak op. Het enige resultaat dat ze hadden, was dat er veel mensen naar keken.
Na even poedelen in het water zijn we in de schaduw op gaan drogen, wat nog best wel snel ging. Daarna was het alweer zes uur en ging het zwembad sluiten. Ook zoiets raars. Zijn we in Orlando sluit het zwembad pas om 12 uur ’s nachts (of indoor nooit), maar in Las Vegas, de stad zonder sluitingstijden, sluit het zwembad al om zes uur terwijl het nog heel warm is. Beetje vreemd, zal wel als reden hebben dat ze ’s avonds iedereen bij de speelautomaten willen hebben ofzo. Ook zoiets vreemds zijn de twee lifeguards die er naast het zwembad zitten. Zoals gezegd is het water hooguit een meter diep en zijn er amper kinderen (en die er wel zijn moeten vestjes om als ze nog niet kunnen zwemmen), maar alsnog zijn er twee lifeguards die op een hoge stoel over het water kijken. Je moet wel echt een debiel zijn om hier in het water uberhaupt te kunnen verdrinken.
Na een douche terug in de hotelkamer zijn we weer helemaal opgefrist vertrokken richting Freemont Street. Freemont Street bestaat vooral uit casino’s maar aan het eind van de straat zaten enkele restaurantjes. Na twee keer een deel van de straat doorgelopen te zijn besloten we toch maar daar te gaan eten, bij een soort schots restaurant met aan het eind van de avond zelfs live muziek. Het eten was simpel, vooral veel burgers, maar goed te doen!
Freemont Street zelf was een leuk centrum. Het was één straat, met daarboven een halve koepel van een scherm met ledjes waarop dingen getoond werden. Er zou elk uur iets van een show zijn, maar we hebben enkel het einde daarvan gezien toen we uit het restaurant stapten, het uur daarna was er niets bijzonders. Wel stond er een bandje op te treden tussen de casino’s. Het leukste van Freemont Street waren overigens de mensen. Alleen al met kijken wat er rond loopt kun je een leuke avond hebben. Zo liepen Nick en ik er ’s middags al, en toen liep er een dikke man (niet zo’n overall dikke, maar zo een met een enorme bolle buik alsof hij zwanger is van een bierkratje) rond in vrouwenondergoed en elfjesvleugels op zijn rug. Toen we ’s avonds terug kwamen stond hij er nog steeds, samen met wat andere rare figuren. Ook mooi was de zwerver-achtige man die in een verragde trouwjurk tussen twee van die cancan danseressen heel zielig stond te kijken. Daarnaast waren er ook veel vrijgezellenfeestjes met speciale outfits aan, en hing er gewoon een leuke sfeer zowel qua mensen als qua aankleding met tientallen lichtjes.
Nadat we heel Freemont Street gezien hadden, en bleek dat er geen show meer kwam, gingen we weer richting de bus voor de Stratosphere toren. De route van de bus bracht ons praktisch langs de welbekende pawn shop, waar we dus een glimp van hebben opgevangen. De Stratosphere toren markeert een beetje het begin van de strip. Dit is een hoge toren van zo’n 110 verdiepingen met op de top een aantal simpele attracties. Helaas geen achtbaan, want die zouden we nog wel gedaan hebben, maar een big shot, flink draaiding en een over de rand hang karretje. In iedergeval niets wat we wilden doen, dus als we ooit nog met mijn deel van de familie naar de stratospheretoren gaan kunnen we alle attracties nog doen.
Naar de top van de toren hoef je gelukkig niet met de trap, maar kun je met de lift. Deze lift alleen is bijna al een attractie, zo snel gaat hij. Je oren ploppen is noodzakelijk. De lift is wel afgesloten, dus het gevoel van de Paris-lift heb je niet, alleen dat je binnen een paar seconden opeens 100 verdiepingen hoger bent. Het uitzicht vanaf de toren is fenomenaal! Op de ene verdieping kun je vanachter glas overal naar toe kijken en op een verdieping hoger kun je buiten staan en alles in het ‘echt’ zien. We hebben een heel aantal mooie foto’s kunnen maken van het nachtelijke Las Vegas. Alleen jammer dat er een lelijk groot niet verplicht hotel een deel van het zicht blokkeerde. Rond 12 uur keerden we terug richting het hotel, waar het alweer tijd was om naar bed te gaan, want voor donderdag stond een erg actieve dag op het programma, waarbij we om half tien al de huurauto op moeten halen.