Aan al het goede komt een einde, dus helaas ook aan deze vakantie. Vandaag vertrekken we weer terug naar Nederland, maar niet voordat we eerst nog een leuke halve dag in Hollywood Studios door brengen.
Maar goed, eerst alle bagage inpakken dus. Ondanks dat we in theorie veel minder bagage mee terug hadden (we hebben alle opvulling van de heenweg opgegeten), paste het in de praktijk toch een stuk slechter. Wat ook niet meehielp was dat Nick bij het checken van de lades nog twee pakketjes kleding tegen kwam die ik de vorige avond al in packingcubes had gedaan, maar vervolgens vergeten was. die moesten dus ook nog ergens bij gepropt worden. En dan zou het ook nog eens zo ingepakt moeten worden dat de koffer eventueel nog open zou kunnen voor de TSA. Kortom, nog even een hoop geprop en gedoe ’s ochtends voor we klaar waren en alle bagage bij de concierge konden afgeven.
Op naar Hollywood Studios
We hadden deze ochtend bewust voor Hollywood Studios gekozen omdat deze erg goed bereikbaar is vanaf ons hotel. In vijf minuten ben je weer terug, en dat scheelt een hoop potentiële stress. Toen we in Studios aankwamen was het al flink druk, maar we waren er dan ook een flink stuk later dan alle eerdere dagen. Maar goed, we hoefden ook de top-attracties niet meer te doen, dus dat scheelde ook. Alleen zou nog een keer Mickey & Minnie of Slinky Dog nog wel leuk geweest zijn, maar helaas. We konden wel de andere kant van het park weer een keer op, richting Lightning McQueen’s Racing Academy. Nu zijn we al twee weken hier, is er tóch nog een attractie die we nog niet gedaan hebben. Maar deze attractie was op een eerdere dag dan ook dicht.
In Lightning McQueen’s Racing Academy krijg je, zoals de naam wellicht al verklapt, raceles van Cars-ster Lightning McQueen. Een erg gaaf gemaakte auto sprak ons toe en liet een race in een simulator zien, die gesaboteerd werd door zijn grote concurrent. Maar gelukkig won hij uiteindelijk toch nog, of is dat een spoiler?
Op de verlanglijst stond daarna nog de meet en greet met Knabbel en Babbel in Rescue Ranger-outfit. Vorige keer was dat heel druk, of waren ze er niet, maar dit was de laatste kans, dus toch nog maar een keer kijken. En toen bleek het opvallend rustig te zijn, één stel voor ons. Emma en Lana hadden speciaal hun Koosy-shirts aan en die vonden Knabbel en Babbel natuurlijk geweldig! Heel veel lol hadden ze met z’n vijven, en op een gegeven moment gingen Knabbel en Babbel ook gewoon weg omdat Emma en Lana wel met alle bezoekers op de foto konden. Helaas sloten er na een paar minuten andere mensen aan in de rij, maar ze vonden het geweldig, en kregen aan het eind nog stickers van Knabbel en Babbel mee ook. Een erg leuke laatste ontmoeting.
Terwijl we de hoek om liepen, was Indiana Jones Stunt Spectacular nét begonnen, maar we konden nog snel daar naar binnen glippen. Dat begin hadden we toch al gezien. Wel heel leuk was dat we deze keer ook de 3e scene zagen, de vliegtuigscene die de eerste keer niet getoond werd. Was het toch nog de moeite waard!
Daarna was het helaas alweer tijd voor de allerlaatste echte attractie, en hoe kun je beter afsluiten dan met de favoriet Star Tours. Omdat we daarna nog wat tijd over hadden, maar te weinig voor nog een grote attractie of show en de kinderen heel graag nog een keer naar BB8 wilden, zijn we daar nog een keer naar toe gelopen en hebben BB8 nog even uitgebreid gedag gezegd. Daarna wilden we naar de uitgang lopen, maar Lana wilde tóch nog even met Fancy Nancy Clancy op de foto wat we ondanks wat gemopper van Nick nog even gedaan hebben tot blijdschap van Lana. Daarna was het echt tijd om het park te verlaten helaas.
Naar huis…
Na nog een simpele maaltijd bij de Center Town Market hebben we de koffers opgehaald en was het voor het laatst wachten op de bus. De Sunshine Flyer weer deze keer. Die was er precies op tijd, en na een korte tussenstop bij Animal Kingdom Lodge (wat best leuk was om ook even te zien) heeft die ons naar het vliegveld gebracht. Daar kregen de kinderen nog een klein kleurboek ter vermaak, maar eerst moesten we weer inchecken.
Het inchecken bij de automaat ging goed, de koffer bleek toch gratis te zijn, iets wat we gisterenavond bij online inchecken niet duidelijk konden vinden. Maar bij de balie aangekomen bleek het toch niet gratis te zijn omdat we nog een overstap hebben of geboekt hebben met KLM. De mevrouw bij de balie wist het ook niet helemaal, maar goed, we waren er al vanuit gegaan dat we weer € 60 moesten betalen voor bagage, en nu was het $59, dus net iets goedkoper.
Nadat we eindelijk de koffers en boardingpassen hadden konden we in de enorme wachtrij voor security. We hadden tijd genoeg, dus of we nou daar een half uur wachten, of bij de terminal maakt ook weinig uit. Eenmaal door de check was het nog een laatste ritje met een treintje om ons naar de terminal te brengen. Daar begon het laatste wachten en tot Owens verbazing waren er opeens veel meer Nederlanders!
De lucht in
Met Virgin Atlantic vlogen we naar Londen. Deze keer had mijn trucje met een lege middenstoel wel gewerkt omdat de vlucht niet helemaal vol zat. Owen en ik hadden dus lekker onze hele rij stoelen tot onze beschikking. Onderweg kregen we nog wat eten. Het smaakte Owen niet zo goed, en iets daarna voelde hij zich helemaal niet zo lekker. Gelukkig gaf hij dat op tijd aan en kon hij zo het zakje vol spugen. Helaas waren de zakjes alleen niet helemaal water dicht, dus dat lekte een beetje. De restanten van het eten stonden er nog, dus daar kon ik het boven houden om de boel schoon te houden. Maar wat doe je vervolgens met zo’n zakje? Die van de heenweg was rond de landing en konden we pas in het vliegveld weggooien, maar nu hadden we nog zo’n 7 uur in het vliegtuig te gaan. De stewardess nam hem niet aan, maar ging wel een plastic zakje halen. Daarmee konden we hem weggooien in de afvalbak in het toilet.
Owen voelde zich gelukkig daarna een stuk beter dus dat scheelde. Het was sowieso een erg hobbelige vlucht het eerste deel, zeker rondom Bermuda (hier moet je zelf het raadselachtige geluidje bij denken). Na Owens spugen heeft het ook zeker nog een half uur geduurd voordat de stewardessen weer van hun stoel mochten en zij verder konden met de service.
Na het eten moesten de kinderen in slaapstand, want we zouden morgenochtend, plaatselijke tijd, aankomen in Londen, dus het zou wel handig zijn als ze dan geslapen zouden hebben, en dat hebben ze erg goed gedaan alle drie. Nick en ik daarentegen een flink stuk minder.
Het laatste stukje
De aankomst in Londen ging voorspoedig, alleen bij de controle-post konden we het ticket van Emma niet vinden. Bij het boarden in Orlando was er iets mis geweest met de boardingpassen van Nick en Emma en hadden ze nieuwe gekregen, maar blijkbaar hadden ze van Emma de tweede boardingpass gemist. Aangezien we alle andere boardingpassen en paspoorten hadden was het gelukkig geen probleem, bij de gate konden we een nieuwe krijgen.
Het duurde een tijdje tot het vliegtuig ging boarden, maar daarna ging het opeens heel snel. Snel nog even naar de WC, waar Emma uiteraard nog even moest poepen, op een Emma-tempo tot frustratie van Nick. Nadat zij eindelijk klaar was, was het naar de gate racen. Daar gingen onze boardingpassen door de scanner, en toen mistte Nick opeens de knuffels. Daar hadden Owen en Lana mee gespeeld tijdens het wachten op Emma en vervolgens daar op de stoelen laten liggen. Zonder de reactie van de stewardess af te wachten zijn ze heel snel terug gerend naar die stoelen om ze snel op te halen. Gelukkig dat Nick zo alert was, anders hadden we waarschijnlijk minimaal twee hysterische kinderen gehad thuis.
Deze vlucht was Lana niet zo lekker, dus mazzelaar als ik ben had ik wéér een spuger naast me. Misschien roep ik kotsneigingen bij kinderen op ofzo? Volgende keer gaat er in ieder geval bij ieder kind zo’n reisziekte pilletje in én doen ze hun armbandjes om. Na een klein uurtje vliegen, eigenlijk alleen omhoog en gelijk weer naar beneden, kwamen we aan in Amsterdam. De douane daar waren we gelukkig redelijk snel door, en nadat we helemaal naar de uiterste bagagehal doorgelopen waren, zag ik daar gelijk de koffer staan. Eenmaal door de bekende schuifdeuren zagen we gelijk opa staan, die met onze auto naar het vliegveld was gekomen. Na een kleine reorganisatie achterin konden we aan het laatste stukje van de route beginnen, op weg naar huis. Daar kwamen we rond 15:00 uur aan. Lekker moe, maar op tijd genoeg om gelijk wat was weg te werken en boodschappen te doen. Morgen is voor de kinderen namelijk gewoon weer een schooldag. Nick en ik zijn lekker nog een dagje extra vrij.
13.922 stappen hebben we vandaag gezet, tot we het eerste vliegtuig in stapten.
De score van vandaag
13.922 stappen
1 park (Hollywood Studios)
2 attracties ( Lightning McQueen’s Racing Academy, Star Tours)
1 show (Indiana Jones Stunt Spectacular)
1 andere activiteit (vliegen)
4 ontmoette figuren (Knabbel, Babbel, BB8, Fancy Nancy Clancy)
Eten: Centertown Market bij hotel